омраза (ж.)
А Неда со закован поглед в кој омраза — молња се крие гледа во водачот бледа.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
И така, првото нешто што ќе треба македонската интелигенција да го извојува тоа е: отстранувањето на недовербата меѓу интелигенцијата со разно национално и религиозно образование; обединувањето на таа интелигенција како во самата Македонија така и зад нејзините граници; заедничкото опсудување на општите интереси на Македонците; отстранувањето на национално-религиозната омраза; воспитувањето на Македонските Словени во чисто македонски национален дух; задолжителното изучување на македонскиот јазик и литература во средно-учебните установи во градовите со словенско население; обучувањето во селските училишта со словенско население на македонски јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Наместо тие благородни задачи, православјето сее само раздор и омраза.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Колку еден варварски, т.е. негрчки народ беше пострашен за нивната држава, толку повеќе омразата кон него беше поголема и толку неговото име добиваше подолно, попрезриво значење.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Отворена надворешна омраза, внатрешна љубов, несвесна, детска.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во душата на Митра се вудвои онаа стара омраза кон Нешето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Петре пак, пред самото влегување во окопите, помина преку своето село Старавина, го виде разурнатото дедово оганиште, упропастените лозја, ливади, исечените кории, та може да се замисли со каква омраза во душата отиде да се бори.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Само и омраза да се шири – не сакаше.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Разбрале Турците кој го отепал Лумановиот татко и, сеќавајќи се што може да се случи, го чувале малиот сѐ додека тој не пораснал задоен со омраза кон македонското население.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тој и така беше лут на Бошка Манева, но сега, откако чу дека омразата ги фатила и децата, се дојадоса.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Но утредента пак станувам пробуден од сонцето што далгите на сонот ги подмладува, па не знам дали од љубов или од омраза со таа младост за сѐ ме наградува.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Сега од моето рамо тече црвена омраза. Врелина и црвена омраза. *
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Со нож зашто сонував нож. Нож и една омраза.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Црнецот има огромна глава и ококорени очи; во нив врие отров и омраза.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Долго го врзуваше опинокот; најпосле ја зеде пушката и не гледајќи во тој, во чии зеници ќе сретнеше страв и омраза, му ја стисна раката на воденичарот. - Прости.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Нож, одмазда, омраза. Црвена омраза, бакар в коси, малинов сок, крв.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
За тоа време, скриена в сенка на диви боцки, волчицата внимателно го следеше животот пред себе - стадото на густо збиените овци и кучињата, таа нејзин жива и страшна омраза.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И реши да го осуди Трајка на смрт за да си ја излее омразата и спрема Анѓа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
На нив да си ја излее сета омраза и со тоа да му олесни на душата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Маката прераснуваше во гнев и омраза...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
