партнер (м.)
Ја скина панделката и им ги раздаде розите на своите партнери.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Џемал-ага нервозно ги фрли пуловите, ја тресна таблата, неговиот партнер уплашено трепна и ја одметна главата како да одбегнуваше удар в лице.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
ДР Германија е наш значаен партнер во надворешната трговска размена и се вложуваат напори таа да се прошири уште повеќе.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во оние брошури што ги добив во Берзата, на едно место прочитав дека берзијанерите треба да знаат добро да викаат, да цркаат, да надвикуваат секој друг, и да ја знаат пантомимата со своите партнери.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ана во вториот круг е гејша. Сублимно се движи, но сепак, помислува Љубовникот, „You are my destiny“ од грамофонот бара партнер.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Двајцата изјавија дека не го преферираат тој начин на однесување, но не можеа да не додадат дека им се чини дека другиот партнер го преферира.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Тој ја отсликува сексуалноста повеќе како онанија за двајца, во која секој партнер се обидува да си ја задоволи сопствената потреба, но наместо тоа наидува на бесконечно кружно движење околу самиот себе.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Опасноста доаѓаше од Марлена Дитрих и од нејзиниот партнер - тие беа негативните јунаци - но не носеа опасност со себе, бидејќи се плашеа.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Само прашајте го својот партнер во креветот дали неговиот/нејзиниот може вам да ви ги претставува сите свои серијални претци!
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Христијанската доктрина учи дека човекот мора да го загуби својот живот за да го пронајде, и тоа не е чиста софистичка проповед од Отсекот за изгубени и пронајдени работи, бидејќи човек стварно може да пронајде нешто што претходно не изгубил: паричка во трева; порака во шише адресирана на некого; совршено добар пар женски наочари за сонце на пет метри длабочина на еден корален остров и, плутајќи блиску, палимпсестна страница од некој роман или кус расказ (повеќе читлива отколку разбирлива, барем вон контекстот, наспроти потопувањето), како некоја сирена да е прекината среде читање; сјаен нов животен партнер; наративен глас со кој може не само да се почне туку и да се продолжи понатаму и понатаму и понатаму предвидливата приказна.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Официјално, промена на партнерите никогаш немало.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кон ова се надоврзувала и информацијата од Главниот штаб на сојузничките сили до Штабот на воздухопловството од 1 декември 1944 година во која се потенцирала изјавата на бугарскиот министер без портфолио Петров дека “втора цел во програмата на Отечествениот фронт е унија на Бугарија и Југославија или како алтернатива балканска федерација вклучувајќи ја и Македонија како рамноправен партнер...“
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Уште повеќе, што тие согледале дека со нив треба да се разговара како со рамноправен партнер, пред сѐ, со движењата кои биле предводени од комунистите.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Со неговото заминување, повторно стана проблем четвртиот партнер за покер.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Четвртиот партнер ја чинеше играта докрај неизвесна.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Постојани партнери во покерот и понатаму беа муслиманскиот поглавар Афз Идриз и првоборецот Самир Мустафа.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Како што е претпоставувачки и дека: - пријателот - црнец на гл. јунак е или судија, или шеф на полиција или партнер - детектив и често погоден од злосторничкиот куршум (се разбира, незаслужено) умира во прегратката на својот другар; - кога јунакот (со неговиот пријател - црнец) го паркира својот автомобил каде било, на пр. во преполнетиот Њујорк, секогаш има слободно место;
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
На превртената гајба до неговите колена беше поставен шахот во очекување на првиот партнер.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Кога се враќаше дома доцна навечер по веќе темните улици на градот, се чувствуваше како градот во кој живее да му е единствениот пријател и партнер во неговите планови за следниот ден, за кои секогаш размислуваше одејќи кон дома.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Но Грдан не знаеше ни да игра ни да свири - во играњето никогаш не го погодуваше вистинскиот чекор, па само го газеше својот партнер; а во свирењето не го бидуваше за тапанар, иако тапанот лежеше пред него и требаше само да го допреш со некое од двете стапчиња па да издаде громок звук, ама навреме.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
