парченце (ср.)
Снегулките забрзано налетуваат врз прозорецот и крцкаат како ситни парченца стакло.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Бојан го пресече на две и едното парченце му го подаде на Денко.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Бојан стоеше на височинката зад колибата, загледан на север во едно парченце пат што избиваше од темната букова корија, се простираше дваесетина метри преку една чистинка и пак се вовираше во високата букова шума.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Преостануваше Таа. Да му се подаде, во празниот апартман, меѓу рамнодушно расфрлените плочи и книги и парченца хартија со страстен ракопис од незавршени реченици.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Заедничката тага на културата што изумира се распрснува во мали единечни таги, во парченца семеен живот, во мириси на стариот мебел, во кревки импресии за мистеријата на индивидуалното, во претопени симболи на изгубената сила, во декадентни блудничења и идилично – сентиментални описи на природата.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Во минатата година грозјето, она ситно и темномодро како парченце ноќ и прораснато во овој крај за земјата и за човечките срца, мувлоса необрано меѓу ластарите, а тоа се случи кога умреа праските: лисјето без позната причина поцрвенети, се збрчкаа, потемнеа, потоа искапаа, плодот се исуши несозреан - врз семката остана само пеплосана сува кора без капка сок.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
На нив остануваат парченца леплива кожа, соголеното месо црвено чади. во неговата свест се се меша: далечни мириси, лица, спомени, зборови, негови и уште нечии, и не знае веднаш кој и кога ги изговорил ...
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Веѓа, вкочането око со заборавен сјај на свеќа под клепката, парченце усна.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ударите на нивните чекани густо јачеле со безживотност на напукнати ѕвона. Површината околу линијата се ронела парченце по парченце.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И Јаков има такво парченце. Се брани од зло и го гази.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Не се грижеле за дробовите и за ноздрите во кои се таложела камена прашина; се чувал видот - понекогаш невидливи парченца камен се забуцувале во очите како раски и се носеле под клепките со денови, секако додека ноќните солзи не ќе ги исцеделе.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Меѓу две пеплосани гранки парченце синевина и ронче облак - како бела грива.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Лесно му е на Филип кој громогласно, незбунето се смее, и кога скапата порцеланска ваза му се лизнува низ раце и се распрснува во стотици парченца.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Том можеше да го чуе паѓањето на стаклото во блескави парченца.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Се распаѓам на парченца, ми се чини дека веќе никогаш нема да се соберам.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Луѓето ја кршеа рамката и ја истргнуваа од себе облеката, кинејќи ја на парченца.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Сѐ што знаеме денес се само делови и парченца.“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Некои од нив речиси сосем ќе ги истуткаа и ги фрлаа, а други ги кинеа на сосем мали парченца. ?
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
За лисицата и за гавранот што држел во својот клун парченце сирење?
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Се сетив на маневрите со парченцата свинско и на пробирливото сецирање на тестенините.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
