патика (ж.)
Бојан за миг успеа да забележи сѐ: висока, русокоса, со коњско опавче, шарена маица, сини панталони, бели патики.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Е, тоа се вика вистинска банда, - се помислив воодушевено, погледнувајќи, не без презир, во моите момчиња кои одеднаш ми се видоа многу нежни, неприлично облечени во фармерки и патики, убаво исчешлани и премногу чисти.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Си ги одврзав патиките и ги шутнав под клупата.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Може да биде студентка или асистентка по архитектура, а можеби, ако судам по извалканите патики од најскапа марка и седефестите рамки на очилата, размазена ќерка.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Си облеков чиста маица, и патики обув, и брзаница излегов, да не би мама да се премисли.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Го наслушнуваше мекиот допир на патиките со есенското лисје и задоволно свиркаше некаква мелодија.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ја отворив портата позната, ги собув патиките, си отворив едно ладно, скопско, фридижирано пиво, се истегнав на фотелјата, го вклучив телевизорот, потегнав една добра, долга, рамнодушна голтка и ждригнав во моментот кога на екранот Боги запали цигара, вртејќи му го грбот на авионот кој заминуваше некаде далеку, многу далеку.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Како да со некоја идна Америка ќе владеат снажни жени, воинки кои наместо оружје ќе носат Reebok патики.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Во една мошне агресивна, дури брутална, поза, актерот препорачуваше дека оние што патиките ги користат за да ги стават на масичката додека гледаат ТВ, или да прошетаат до фрижидерот, или за да ги „покажа“ - тие ни случајно не треба да ги купуваат авиа патиките!
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Затоа што тие се наменети само за оние на коишто спортот им е во крвта, само на вистинските атлети што своите патики ги натопуваат со пот!
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тоа мошне ефектно го направил произведувачот на спортските патики Avia, кој како „spoke person“ го изнајмил американскиот актер и фудбалер Брајан Босворт (Студен како мраз).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Патиките така обезбедуваат непосреден контекст за оние кукли врз кои се менува топографијата и распоредот на половите органи, така што пенисите, налик на избликнати бубулици, се појавуваат и врз лицата на адолесценти.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Винстон застана мирно пред телекранот, на кој се појави сликата на една помлада жена, усукана, но мускулеста, облечена во туника и со патики.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тамам го помислувам тоа, еве ти го него, целиот задишан се бувнува во вратата, ги соблекува без да ги одврзе патиките, едната ја фрла на една страна, другата на друга, ја остава отворена вратата од шкафчето за чевли... Збеснувам.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Татко ми вели дека ќе оди во спалната малку да дремне, а брат ми повторно ги обува патиките, се разбира без одврзување, туку ги нагазува, токму така како што татко ми да го види веднаш би му свикал, и оди надвор: - Само да знам – довикува од вратата – ќе правиш денес колач или воопшто да не се надевам?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
И тој брзаница си ги собува патиките и шлапка.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Патиките, исечени одзади, направени како влечки, се жешки, ги поднагазувам, тие ми се одлизнуваат, но кофата веќе брзо се враќа и пак полна се појавува.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Густата жега ги забавува движењата. Ја водам маската, тетеравејќи се со нагазените и испотени патики.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Со ранец и со извалкани патики (единствено како и сега, и тогаш долго чекавме за виза пред конзулатот на јужниот сосед, што потоа се надоместуваше со едномесечни уживанции по грчките острови).
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Па стана, ги подвитка ногавиците до над колена, ги метна патиките во ретката трева меѓу камењата, и одејќи кон водата ги заврати ракавите до над лактовите.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
