печати (несв.)
26. Весникот “Право” (2.11.1894 – 13.3.1903) се печати во Софија, првин како “Орган на политичките и духовните интереси на бугарското население во Турција”, а завршува како “орган на македонско-одринските интереси”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ако притоа додадам дека пропагаторите на македонскиот сепаратизам се зафатиле мошне студиозно и со ентузијазам да печатат книги, речници, читанки, историски учебници и граматика на македонски јазик, тогаш можете пореално да ја сфатите опасноста за бугарштината во Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
За докажувањето на последново покажуваат „тајни” циркулари од владата да не се печатат веќе статии за македонските работи.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Работела како редактор, таму де, кај што се печатат книгите, вие повеќе знаете тоа како се вика, а и од таму го знае и татко ти.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Се печатат, ама голем дел од нив лежат неотворени по складовите на издавачките куќи, по рафтовите на библиотеките. Ги јадат правот и влагата.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Да ви речам само уште толку, дека денес кај нас се печатат многу убави книги, многу поубави одошто во моето детство.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Не ми ги печатат песните, вели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
По три дена, кога излезе бројот на весникот во кој беше објавен нејзиниот текст за филмот што го гледавме, најпрво ја отворив триесет и втората страница каде што ги печатат текстовите за театарски претстави, телевизиски и радио емисии и за филм, што некои ги нарекуваат критики, а други - рецензии.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Ќе ти ја печатиме книгата ако донесеш барем 200 килограми хартија - ми вели пријателот, издавач.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Настанот се одвива во „real time“ доколку печати, емитира, покажува на екран, анимира, свири, користејќи ја истата пресметка за време и траење на случката како и не-виртуелниот свет. 104 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
- Ги печатите битолските кадиски сиџили во трет том, без да го наведете Татковото име, ниту како преведувач ниту како приредувач...
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Меѓу познатите рабини од Монастир, во авионската визија на раби Елеазар бен Цви, дефилираат стари и достоинствени ликови од една петвековна галерија на битолски рабини: Шломо бен Аврахам Хакоен, еден голем законодавец чии респонси се печатени во четири тома некаде помеѓу 1586 и 1652 година, исто така во Солун, прочуениот рабин Аврахам Фалкон роден во 1643 година, раби Шмуел Цадок роден во 1690, стручњак за религиозно судство и верска правда, потоа угледнот Бенјамин Медина роден 1730, раби Аврахам де Јехуда де Бутон кој ги напиша респонсите „Махазе Аврахам” печатени во 1795, Давид де Бутон роден на крајот од 19 век, учениот и почитуван рабин Бенвенисти бен Аврахам Гатења роден 1859 година, раби Аврахам Гер Цедек роден 1800 и Моше Шабат Камхи роден 1865 година кој инаку бил преобратеник во јудаизмот, потоа рабинот Давид Бен Шломо Папо чии прочуени беседи „Бни Меир” и „Пне Давид” се изречени во Ерусалим во 1914 и 1924 година, потоа сефардскиот мудрец инаку главен рабин од Ерусалим, д-р Ариел бен Цион роден 1913 година...
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Твојата песна може да се печати, и тоа не само во нашиот лист”.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Мислам дека некаде во доцните осумдесети, некои дизниеви јунаци почнаа да се печатат на нашиот јазик.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Овие и другите книги се печателе во странство, бидејќи во Македонија немало печатница.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Кон половината на XIX век, Константин Држилович од с. Држилово - Воденско, во Солун отворил нова печатница, во која за разлика од претходните, се печателе книги на македонски народен јазик, но со грчки букви.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Од 1946 година, па сè до крајот на шеесеттите години, и покрај рехабилитацијата, неговите дела не се печатат.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Во Булкес Грците отворија голема земјоделска задруга, основно училиште и гимназија, имаат своја власт и свои пари, па дури и милиција, печатница во која печатат весници и книги и скоро сите кои беа борци на ЕЛАС таму учат да бидат политички комесари.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
