пискање (ср.)
Кога ќе стасаш ноќе пред таа куќа, очекуваш дека од неа ќе излета рој немили дилјаци со пискање да те поздрават.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А малото маче - шареноглавче имало малку незгоден карактер, писнувало и при најмалка болка и претерувало во тоа свое пискање. А било и инаетливо.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Во ушите започнува да ѕуни неодредена и заглувната музика. Го замачија пискања на зурли.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Но, глувчето Цивко се плашеше, на пример, од некое празно истркалано кутиче, од орев, - море и од самата лушпа од оревот...и постојано се слушаше неговото пискање - цив-цив.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Пискање на десетици луѓе се слушаше од сите страни.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Се слуша само некое чкртање на болни дробови, нечие пискање на носот, како на врбово свирче.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Зафати во селото општа паника, пискање.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Не знам што плачење и пискање било во училиштето, но гледам сето одделение, сите деца трчаат кон мене, кон пештерата. Како ли ме виделе?
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
- Турци, турци! - се слушнаа пискање на гласови на жителите на селото.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
