пласти (несв.)
Во предниот земник обично е разбојот и по некоја крбла, каче, ковчеже со разни ситнарии: цевки, предена кадели, пласти и секаков „абур — џубур".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во крчмата се пластеше млака, нејасна тага, ползеше по голите маси, ги начнувше луѓето.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Во шумата полека се пластеше темница. Косо издолжените сенки на дрвјата се распливнаа, во далечина планинскиот срт порасна.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Уште снежеше. Крупни снегулки во роеви се спуштаа од облаците и леко, леко се пластеа на земјата.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Снегот никако не запираше. Патеките што Бојан со упорност на крт ги прокопа до плевната, до потокот и до изворот, набргу бараа повторно чистење, зашто снегот тврдоглаво се пластеше.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ете, те, и тој си и гласи работите како нему шо му чини, а не како нам. Не гледаш оти и он тргнал со батакчиите и ене го, не, токо врла надвор пласти снег без да гледа оти сиромасите мрзнеат — ја тешеше Толе Митра и ја галеше по русата коса.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И снегот нѐ преврнува. Паѓаат снегулки, олкави ко кадели. Се пластат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Можете полека, нежно, како што снежи од небото снежно, можете тихо, леко, како што паѓа пердувчето меко, како што шепоти трева кога расте, и како што сонот доаѓа, се пласти, - можете да побарате и да замолите, скромно, тихо, со смирена душа та секој да ве разбере, та секој да ве слуша!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Се набавуваше, по тајни канали, странска литература, се консултираа библиотеки, се пластеа познатите примери за опасностите од козите, но намерно се забораваа книгите за позитивните својства на козите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во оваа мала басна се одиграл еден настан, под ведрина бела јасна, златни зраци кај се пластат.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Во него, како северен гегиски пол, наспроти јужниот, тоскискиот пол на идентитетот, ќе се пластат повеќе цивилизациски слоеви.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
- Презедовте невозможна мисија да го лишите народот од културните, уметничките и цивилизациските вредности кои ги пластеше религијата во текот на долговечното постоење и истрајба – продолжив самоуверено.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
И понатаму - Градот плива во смет: валкани улици на кои се пластат слоеви од прав, фонтани што се претворени во кошници за отпадоци, зелени површини на кои од паднатото лисје и разновидните отпадоци зеленилото воопшто не се забележува, руинирани контејнери околу кои се таложи сметот, хаварисани возила - оставени како старо железо.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Во свеста, не престанав да пластам семожни аргументи за прелевањата на религиите, од една во друга, започнав да верувам во преобраќањата како мостови на вистините, а не како граници помеѓу нив...
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Слегнав за да се исповедам и да си го олеснам страдањето од неправдите на кои сме осудени да бидеме сведоци, да гледаме, да пластиме, без можност ниту офка да изустиме. Да си олесниме.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Очите подруго ми гледаа, ушите поинаку ми слушаа, во мене со друг ред и со друга силина влегуваа зборовите и со друг ред се пластеа.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Долго време незборувани, овие други јазици се пластеа во лавиринтот на нејзината потсвест.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Тука пристигаа и заминуваа, се празнеа и одново се полнеа бродови, донесуваа и однесуваа производи, лични и трговски добра, но и луѓе, судбини, надежи, пораки, усно доверени вести и епистоли забележани со писма кои се читаа, се пишуваа, но и се испраќаа на сите можни страни на морската шир. Карер го сврте погледот кон разбрануваното море над кое се пластеа сиви облаци.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Во тој миг Цви Корец длабоко во срцето почувствува дека судбината негова, на семејството, советот, заедницата, на целиот овој град, сѐ посилно се заплеткува во големо клопче што се намотува, се пласти и стега околу сите нив заедно од некоја огромна сила спрема којашто секој отпор е слаб, оттука и излишен.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Колку и да се пластеа подоцна во мојата свест албанскиот мајчин јазик, македонскиот јазик на моето школување во Македонија со другите јазици како и српско-хрватскиот, бугарскиот, па францускиот, италјанскиот, германскиот, другите јазици на моето школување, остана жив засекогаш бабиниот аманет од заборавениот турски јазик, бабината синтагма а kapi, во која како да беа содржани пораките на сите учени и недоучени јазици!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
