подотворен (прид.)
Остана долго така, со посегната рака, свесен и за плачот во својата подотворена уста, свесен и за натежнатите солзи по своето лице, кои ги пушташе да му се леат сами, а јаренцето ниеднаш не престана да му ги поминува секогаш наново сите негови прсти.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Шишман зина во него со подотворена уста и чу: - Јас одам кај командирот.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Тоа се гледаше и од големите снегулки, кои се стрелнуваа на бледата светлина што се провираше низ подотворената врата. Добро паѓаше.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Кога Ели ќе заспиеше мама раскажувањето го прекинуваше, често и на половина збор, ја припокриваше, и неа и мене, нежно допирајќи ги покривачите, или ќе нѐ погалеше по косата. Од собата излегуваше на прсти и ја оставаше сосема малку подоотворена вратата, Ели да не се разбуди во сонот... ***
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Салата беше скоро полна. Ние наѕиравме од само малку подотворената врата од каде што требаше да настапуваме, да излегуваме на бината.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Вполноќи некаде, легнати на брегот, ја бакнуваат својата света почва во која ништо не догорува и слушаат како шкрипи на ветрот некоја подотворена врата, И замирисува некој исушен цвет во заклетвите.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Всушност, едната клепка ѝ беше сѐ уште подотворена и од белката ѝ излегуваше една студена светлинка во која се гледаше сиот грешен свет со кој беше се сретнала.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Викам по Дука, - пак никој не се одзива. А ваму вратата подотворена.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога завршив со раскажувањето другарите молчеа со подотворени усти.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Слична на сина снегулка, на прозорецот падна пеперуга и се сетив: болеста моја беше да се дочека пролетта на туѓ сламарник, лек - да се гледа низ клепки во детски подотворено руменило на усни.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се буткале, секој да се наднесе над него, некои од помладите да му ја допрат со усни десната рака, чиниш тој внимателно ги слушал и ги следел со малку накривена глава и подотворено око кон своето воле под дамкав габер; суро живинче слично на изгаснато суштество.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Не се разбегале и не легнале кој каде ќе можел да ја засолни главата, измршавени и изветвени, со ненадејно чувство на папсаност, а Васко Тушев, забест божем под подотворените усни држи парче пресен кромид, се веднел над својот баџанак, нем и сув, додека од карпите се разнесувал гласот на оној што стрелал.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во осум и триесет ги ставија девојчињата в кревет и ги бакнаа за добра ноќ, ги вклучија малите светилки крај нивните кревети и ја оставија вратата подотворена.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ја држи подолго раката во својата која како да му е испружена низ подотворената врата или прозорец на кочија, на автомобил, на воз...
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Ни покажуваа подотворени примероци од Библијата и од Куранот со врежани страници, колку во него да се постави револвер, со прејасна алузија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Од подотворената врата виде како мајка му, без било што да каже, му го подаде писмото на татко му, што беше дошло од жената.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Тој ја слуша, ама не реагира, не одговара, во неговото видно поле се цицките на Родна Караколева потпрени на нејзините колена исто така малку разголени и подотворени со блесокот на листовите од бутовите.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Овие три подотворени прозорци станаа мое интересирање во текот на животот, ама само еден се раскрили сосема.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Во косата имаше бели прамени, но вистински застрашувачки детаљ беше нејзината малку подотворена уста во која немаше ништо освен пештерска темница.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Благо погледна кон подотворениот прозорец.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
