поздрави (св.)
Дали ние Македонците /Словените/ во таков случај ќе можеме да се поздравиме со успех? Мислам, не.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
ЈАНКУЛА: Готови ли сте? (Се поздравува со Анѓелета, кој станува.) Добро си дошол!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МАРА: (која се поздравила со гостите) Амин!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
(Сите се поздравуваат и кажуваат по некој збор. Кате на сите им бацува рака.)
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Утредента селанецот нѐ поздрави со тага во детски раширените очи: - Одам... Лекарот вели дека заздравела раната.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
— Добро утро, Стоане, товари ли дрва? — го поздрави Крсте, иако беше ред Стојан да поздрави.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се поздрави со Стоја и со Трајка, им ја честита новата снаа и, по обичајот, си го зеде пагурчето од камарчето над оганот. (Да му се најде нешто в раце: Невела е да седи човека празен на радост или жалост, „господ да чува!“)
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се издиши длабоко, ја поздрави, ги поведе попот, кумот, деверот и брат му Стоја.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Штом Бошко се приближи и додека да го поздрави, дедо Најдо, чиниш не му е грижа за добарденот на Бошка, рече: - Седи, намести се како ти е најубаво, - и му го подаде ќесето со тутун.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Се кикотеа држејќи се за стомаци, а дедо Ангеле, како ништо да не било, се сврте кон комитите: - Како сте, што правите? – ги поздрави тој нив сосем сериозно и како што личи на луѓе и пријатели.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кога влезе, арамијата со Дика не се поздрави.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Се случи стрико Благоја да се најде со својот пријател Андон Белиот, да се поздрави со него и следејќи ги со очи далечниот облак, да го извади дрвеното луле.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Од соседната маса го поздрави обична сива глава.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Кога ќе стасаш ноќе пред таа куќа, очекуваш дека од неа ќе излета рој немили дилјаци со пискање да те поздрават.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Му заприлегаа на браќа и тој се расчувствува, не знаејќи ни сам од што, од нивната сонлива молчаливост или од студениот изгрев, чие раѓање дури и птиците заборавија да го поздрават.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ах, хлапец, под ноктите си скрил земјичка татковината на дланки да ти израсне: поздрави се со својата несреќа, хлапец, на распјат заедно со неа ќе те одведат со еден брут ќе ја заковат,хлапец твојата небида на дланките.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Гавазот излезе и веднаш се појави на вратата Суљо-ага. Со длабоко темане и тој го поздрави кадијата како гавазот пред малку. – Сабанаролсун, сабанаролсун, Суљо-ага, бујрум. Кога толку бргу се врати?
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
- Добровечер, маестро! Го поздрави директорот на барот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не чувствуваа потреба по вторпат да се поздравува.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Добар ден, поздравува поштарот. Старецот гледа зачудено, недоверливо.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
