позиција (ж.)
Природно е дека ќе ги употреби Грција сите дипломатски патишта за да се задржи во Македонија на тие позиции, каде што се наоѓа од средните векови, особено од времето на турското завладување на Македонија, а грчките интереси во Македонија се бранат не од една Грција, а и од големите сили што не сакаат да се засили словенскиот елемент.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И овде, кога зборува за социјализмот, тој ги има предвид пак само своите петербуршки колеги социјалисти што беа најблизу до руските социјалисти, кои пак, навистина, можеби поради позицијата на руската нација во руската држава, пројавуваа полн индиферентизам спрема националното прашање.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
151. Спротиставеноста помеѓу македонскиот владетел Марко и српскиот кнез Лазар Хребелјановиќ /1329-1389/ е заснована главно врз различната позиција и практичната политика на двајцава владетели: додека Марко беше турски вазал, Лазар беше независен владетел што им се спротивстави на Турците, па следствено и против Марка.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
По улиците и по мегданите врвеа вооружени востаници и брзаа кон позициите.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тие ѕиркаа низ тесните процепи на утврдените линии и гледаа како ползат угоре вооружени башибозуци и претпазливо ги наближуваат позициите.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Војводата Питу, внушителен и бестрашен, постојано јуреше и ги обиколуваше позициите.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И покрај тоа што на вратата се повторува договорениот знак, тројца во собата заземаат позиции што не допуштаат да бидат изненадени и измамени.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Иван посега во пазувата и го вади револверот. Зазема позиција на одбрана кон вратата.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Душевно возбуден и телесно опаднат, жолчно ја брани својата „позиција“ при карпата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тој ги менува временските позиции и посебно тогаш кога им остава простор на дијалозите на ликовите.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
3. Откако се тргна и Толе со своите другари од позицијата во гробиштата и се разбегаа востаниците, јузбашијата и мудурот наредија да се блокира селото и сите селани да се дотераат пред конакот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Дедот Коле ја зазеде јужната позиција, војводите се приближија до гробиштата од север, а Толе влезе со своите осум четници од западниот крај в село, не разделувајќи се со Мише Ќосото.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кога војските од оваа страна на фронтот започнаа да ги зацврстуваат своите позиции спрема Грција за да се спречи нападот на француската и српската војска, близу до селото во една од селските кошари донесоа стотина волчјаци за да ги дресираат; дресираните кучиња ги испраќаа по граничните караули.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Првин бугарските, во есента во 1915-та, а потоа и германските војски, енергични, откако ги прогонија Србите од Потковицата, веднаш ги зазедоа и Чауле и сите стратешки позиции, а падините на ридиштата, и горе над шумата и долу под шумата, ги ишараа со окопи, направија, замјанка и чекаа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Германците собраа сили и почнаа да се бијат, си ги враќаат позициите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И фаќаме нови позиции.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Потпис: Генерал Маркос. „Противудар е активно дејство на оперативните единици од одбраната, а се изведува со цел да се уништат проредените непријателски сили за враќање на загубените позиции.“
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Непријателските позиции ги преминуваат само мршојадни птици кои дебнат по мрши...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Луѓето биле врзани со оружје и со страв што ќе трае долго и биле судбински поставени во непроменлива позиција.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
А во моментов ги засмејува токму тоа што знааат дека јас знам дека политиката е немоќна без науката, тоа што јас нив ги гледам со ненавикнување, со оглед на мојата супериорна позиција.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
