посматрач (м.)
Уште попровокативна симулација на алтернативните синтетички светови овозможуваат интерфејсите за виртуелна реалност, која е техномагија за визуелната, аудитивна и тактилна перцепција на компјутерски генерираните environment-и, кои се менуваат во зависност од активноста на посматрачот/примател, што значи, дека се интерактивно манипулативни.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Среќавањето на релевантни дела во таканаречената медиска уметност ни покажува дека се тоа дела кои ги демонстрираат начелата на квантната механика (претставувањето на објектот е зависно од посматрачот, незабележените објекти не се обработени како вистински работи и случки, туку како склопови од флуктуирачки можности), ја земаат предвид новата структурираност на сензибилноста и нејзината комплексност (воведување на тактилниот осет), ја демонстрираат нелинеарноста (егзистенцијални, случајни навлегувања во системите) и го нагласуваат естетското начело како мерило на новата научност. што мислиме со следново?
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Доколку шизофреничарот е инкогнито, со неговото тело можете да ракувате и да манипулирате; можете да го милувате, галите, да го тепате; можете да му ставате инекции или сѐ што ви е волја, но „тој” е посматрач, неповредлив.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Но тоа никој од посматрачите не би го воочил.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Славој Жижек тврди дека посматрањето конотира моќ, но и (врз примерот на Хичкоковите филмови како Прозорец во двор) упатува на посматрачот како на суштински неподвижен и немоќен сведок.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
До крајот на деветнаесеттиот век повторливоста на овој модел стана очигледна за многумина посматрачи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Од кој било агол да се погледнеше постерот, отворот на цевката од автоматот, зголемен поради скратената перспектива, изгледаше како да е вперен во посматрачот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
На мисијата ѝ се сугерирало да не зема директно учество во преговорите и на локалниот командант требало да му соопштат дека тие биле „таму само во позиција на посматрачи“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Еве и ова, за начините на посматрање! Тој и не е некој добар посматрач на луѓето, нема доволна дистанца од себе.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Секој што е посматрач однадвор може само да претпоставува, а единствениот што е внатре не може ништо да каже зашто ќе изгори - како што прегорува дивиот белутрак суво нареден како одвнатре изѕидана варница во делотворен варовник.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Уште при средбата со него во Долнец, забележав дека во него се кошкаат еден опсесивен собирач на голи факти и еден љубопитен посматрач на туѓите судбини, полн со емпатија.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Неколку новинари и странски посматрачи. Еден залутан јапонски турист.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Дури и покрај порастот на тензиите во Европа и заинтересираноста на САД при крајот на 1930 год. за појавата на фашизмот, од легациите се бараше да бидат само пасивни посматрачи на локалните настани и политики (иако поголема активност и поголемо внимание се барало во однос на меѓународните настани), бидејќи таквите локални политички настани не беа од интерес за нивните претпоставени во Стејт департментот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
