посрамоти (св.)
За твоето млеко се покажа достојно чедо, венчан од славата трајна, и никако не го посрамоти родот ти, Недо, в скут на победата сјајна .. .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
САВЕТКА: Остави се веќе, ме посрамоти пред сваќана.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Што да признаам? ќе прашаше и јас ќе се посрамотев.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Помладиот се посрамоти и му ги врати парите на Трајчета.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Скокнав на нозе малку посрамотен зашто верував дека Роско веќе никогаш нема да го видам.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Морам да внимавам, да не се посрамотам иако не по моја вина нема жена што не ме посакува.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Освен што Нико пишува многу поединости, покрај другото и во врска со случајот на стариот со паштерката во Цариград кога вели ’Тој ги посрамотил сите наши чесни домаќини’, па и она што е познато во врска со неговата Ерменка и односите со неговата законита жена во Маказар, тој во новиве страници што ги најдов спомнува дека Никола, по убиството, бил фрлен скраја во гробиштата.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Можев, прекорно си рече, да понесам китка цвеќе или една бонбониера. Се чувствуваше посрамотен. ***
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Црвената кавалерија за малку да тропнам. Убаво ќе се посрамотев.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
ВАЖНО, ваквиот прозорец на градски паркинг може да ве посрамоти зашто мора брзо да излезете, да го притиснете ливчето со „баркодот“ за да го отчита читачот и уште побрзо да се вратите во колата, да „убаците“ во прва и да ја фатите рампата додека е крената.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ништо не чувствувам, само мислам на бабата и на тоа какви гаќи носам, ако нѐ однесат на доктор. Да не се посрамотам, не за друго.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Кај сега ќе одам со гол газ, а? Зошто ли не ме уби, туку ме -посрамоти?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
