постава (ж.)
Ноќта е црна постава на денот што се превртува како маскарада Таа е темната утроба на гласот што низ сите ѕвезди везе молчење Најмногу ги сака постелите кревки сред шумниот мирис на боровите Интимна е тогаш и гола како страст што низ смеа мами вечна тишина Па ако тлее нешто живо во неа ќе пеам што мртво не е уште сѐ
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Доне го слече палтото и ја распара поставата. Однатре испадна бело тенко платно, на кое беше напишано писмото.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Ете, ти носам писмо од Перета Тошев. Писмото се наоѓа во поставата на палтово.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Што друго да се очекува од суперсоничната постава на српските писатели, предводена од, божествениот новинар и писател; литературен деец и теоретичар; директор и уредник; сануовец и пеновец; добитник на Априлската награда на Сараево и Октомвриската награда на Белград, со еден збор, растерувач на мракот и пријател на мирот.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Со една вешта манипулација Граси всушност свесно го напипува пулсот и ги присилува граѓаните да си ја објаснат дилемата пред која тој ги постава, дали ќе му дадат пари на плачливиот уметник кој попрво е паразит, отколку продуктивен член на општествениот ланец на прехрана.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
„Татко ми, кога ја водеше во Солун баба ми на доктор, секогаш лирите ги криеше под поставата или долу, во панталоните, на најнезгодното место, да простиш.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Тогаш му реков: „Е, во таков случај веројатно оној поставен со рубли генералски шинел ќе мораш ти да го носиш. Но без постава.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Којзнае колкупати ги милувал тие рубли преку поставата.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Таа стапици ноќе постава, јас стапиците дење празни и ги чкрапнувам.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Дури и да ми сошијат под кожата постава од оловни прачки нема да успеат да ме задржат во ова време…
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Ги качија, значи, на железничката станица во задушливото купе од трета класа, да не свртуваат премногу внимание врз себе, и ги испратија кај вујко им со двајца непознати трговци, негови пријатели и со по десет златници што Моше дома им ги заши во поставите на нивните нови палтенца, грижно кроејќи го да не се познава и зацврстувајќи го со посилен штеп поработ што прецизно го испланира.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Ако ставиме куничка на јаката и да пуштиме јакуцка со свилена постава, тогаш може да излезе и двесте.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Има чувство, знај да го најди вистинскио материјал, вистинската кожа, постава, боја и да ги направи чевлите онакви за нивниот сопственик да заборај дека воопшто ги носи.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Оттогаш небаре самото негово постоење станало некако поисполнето, небаре се оженил, небаре уште некој човек се нашол покрај него, небаре не бил сам, небаре некој пријатен другар се согласил да го минува со него животниот пат, и ни тој пријател не бил никој друг туку оној шинел дебело поставен, со цврста постава за долго носење.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Она што, пак, беше прифатливо да се види во нечија дневна соба беше неговата збирка постери и музички албуми од оригиналната бродвејска постава.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
