почеток (м.)
Затоа тој и не гледа вистински реформи – без сериозни зафати во економско-социјалната структура во Македонија, затоа не можат да го задоволат Февруарските реформи, како што не ќе го задоволат ни Мирцштегските, како како почеток условно ги прифаќа.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тоа од самиот почеток е поставено на лоша основа: не е општомакедонско, туку е парцијално, и има бугарска боја.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
94. Организираното револуционерно движење во Македонија има знатно подолга историја и започнува всушност уште во 60-тите години од XIX век, коешто изведе и масовни востанија (Разловечкото во 1876 и Кресненското во 1878 год.) што станаа одредници во новата македонска историја, но Мисирков има полно право кога образувањето на најмоќната организирана револуционерна сила во земјата – ТМОРО – ја поврзува непосредно со македонските интелектуалци што учествуваа во тие бегства од Македонија во Белград и во Софија и во акциите особено во Бугарија на самиот почеток на последната деценија од минатиот век.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ваквиот негов став секако бил овозможен од големите и необично значајни општествени поместувања што се вршеле кон крајот на XVIII и во почетокот на XIX век.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
На овој универзитет Хегел ја започнал својата филозофска дејност, во почетокот под големо Шелингово влијание, но набргу сосема се осамостојува и со текот на годините го развива и го употполнува својот филозофски систем.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Бев сигурен - се возбудуваше, сеедно што читав негде од средината на оваа книга без почеток и крај.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И така, нашите јатрви, толку „мили“, толку „драги“ во почетокот, не проживеаја ни три години заедно, ги натераа браќата да се разделат. И се разделија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Не се знае, песната што ја прочитавте во почетокот не кажува, а ни луѓето не знаат, - но Луман сигурно имал во Брезница и друго и јатаци, зашто само по неколку дена разбрал дека Бошко се пофалил оти ќе го предаде на комитите.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Се виде зошто го прави тоа дури ноќта спроти Илинден кога снопот почна да гори оној час кога камбаната го објави почетокот на востанието.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Војска? Ха! Тоа беше матна дождовница од испиени, на прв поглед безоблични луѓе, колона гробнички шинели, разнишан ред страшила, глупаво и ненужно развлечен синџир од чудни шушкави алки. Тоа беше почеток и крај.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Така секогаш почнуваше он чиј крај не можеше да се согледа; сѐ имаше свој брз крај што тој и не можеше веќе да мисли ни на почетокот. И тој веќе не беше тој.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
А тој беше глув и не беше како многуте глуви јак и спремен да го одбрани своето постоење. Сѐ. Почеток и крај. И пустош.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Невидлив часовник го отчукува времето на почетокот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Но да им се вратам на почетоците. По нешто, сеедно дали бев известен или моите сетила беа со претскажувачка сила, знаев дека проживеаја многу ноќи во треска.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Попот и Васил му раскажаа од почеток до крај, Анѓа ги дополни за зулумите од прилепскиот кадија со своето ропство кај него.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Треба да зачекорам од почеток, се сети неочекувано додека ги одврзуваше чевлите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Скромна свеченост го одбележа почетокот од работата на занаетчиското училиште во гратчето.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Пречек на Нова година!... Таа и тој стигнаа негде пред почетокот на програмата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Таму во почетокот бил новинар, а потоа главен и одговорен уредник на списанието “Македонија“.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Пее, како и на почетокот од овој дел, додека сам стражареше: „Не плачи, мило либе, не жали Јас пак ќе се вратам...“
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
