правилник (м.)
Задолжителната и работа ет в три нешта. 1-во: да устроит црква, во која си сакаме да си слушаме молитвите и словото божие на јазикот ни като сичките ни брајќа Бугари по царштината. 2-ро: да устроит училиште в кое сакаме да ет мајчиниот ни јазик и право на него да се воспитуваат челадата ни наша, сетне на турцки и најсетне, ако имат време и на други. 3-то: затова и основјавме народната ни црковнообштествена општина, да се устроит, а која колку за управлението има да си устрои устав и правилник, кое нешто да бидит основа на дејствијата и, сообразно со приличните за то правителствени закони и да го претставјава народот пред секое званично место, за кое нешто ќе држит редовни преписи на дејствијата си по наша за това запечатена кондика, а решенијата и ќе идат приети од нас като општо.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Човеков само се труди да ги задоволи формалностите што се запишани негде во Правилникот (ако постои таков Правилник).
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Нема правилник во животот ниту праведност и ништо не е непроменливо, трајно или херметички затворено.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
