пријател (м.)
Секој од нас ќе забележи оти тие луѓе, за кои ние знаевме само од книга и ги знаевме како луѓе што сакаат да ни поможат да се ослободиме, ни се покажуваат нам за пријатели и сонародници и ни се присторуваат за наши покровители, не затоа што сме ние Грци, или Бугари или Срби, не зашто се грижат за некакви општонародни интереси во кои влегуваат и нашите, не зашто сакаат да поможат и да нѐ избават нас, а само со чисто егоистички цели, т.е. тие го експлоатираат тоа што ние се викаме со нивните народни имиња и сакаат, врз основа на постоењето на тие народни имиња во нашата татковина, да ја зголемат својата татковина, да ги обезбедат своите интереси со завладувањето ако не на цела Македонија, тоа барем на голем дел од неа.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Слушај ти пријателе: јас сум на твоето дереџе.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АРСО: Е, оди со здравје, пријателе! Ме измачи ѓаволски селанец!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Аман, Арсене, пријателе, поможи ми! Кажи ми што да правам!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Но дури и до приватната доцентура морал доста да чека, и допрва во 1801, кога имал над триесет години, по препорака од својот пријател, тогаш веќе познатиот филозоф Шелинг, станал приватен доцент на универзитетот во Јена.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Со чета борци низ твоје борје врвеше Јане - Пирински цар, од врагот кога пронижан падна в пазуви свои Пирин го згрна, - верниот другар - пријател стар.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
И ако не беше сваќата Севда премажена во вашето село, требаше да додевам на некој пријател.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Пријател со пријател, другар со другар, дури и брат со брат на Овче Поле, во Сојузничката војна, се навреле на штиковите и дури, откако се погледнале доцна се познале оти се браќа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Првата вечер анџак се извиде Суло со пријатели. Дојдоа Колобан, Бино даскалот и поп Трајко.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- И јас така сум чул, - потврди дедо Најдо. – Туку сум чул и тоа дека Дико на Лумана му бил најпрв пријател.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Бошко, на тие зборови, навредено се тргна, а Луман му објасни: - Вака попријатели ќе бидеме.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Што сакаш, пријателе? – праша тој.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Пријателе, знам, ти не си секогаш таков, и не се такви сите твои есени.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Пријателе, пријателе, далек, пијан одам од копнеж и жед.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Пријателе мој, зар те губам зашто те љубам, зашто те љубам?
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
„Пријателе.“ Скината нишка, смрзнат акорд.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Пријателе“, го чу агентот. „Половина час те освестував со студена вода.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Под прозорот се јазат уморено во собата познатите звуци на гитарата Тоа пак во дворот осамотен пее и вика да го придружиме стариот пријател наш Молчиме ние тој вика Молчиме сите тој пее:
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Тој немаше пријатели. Сепак се здружив со него.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Од ѕидот уште го гледаа многуте очи на страшната изложба на неговиот пријател, безначаен сликар, пијаница и очајник, што освен срдечна смеа нема ништо друго.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
