проаѓа (несв.)
Проаѓале низ миговите на движењето велможи и гладници, татковци на татковците што доаѓале, и ашлачки се клештеле задоволни од тоа што се без страв за синовите, внуците правнуците и правнуците на тие правнуци.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Исплашен сум Од тоа Што проаѓа Проаѓа, а јас согорувам Се размножува ноќта А јас? Бладам. Зборувам.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Та така и јас, кога со прстот проаѓам по букви непознати, ја чувствувам нивната топлина, топлината на буквите, и светлината нивна ја гледам, оти секоја топлина има и своја боја, и знам дали записот говори за студено или за топло, за мрачно или за светло, за арно или за зло.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Куцаш нешто на тач – скринот, сам ја проаѓаш робата на бар–код скенерот, протнуеш картицата и си искачаш. Лепота!
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Таласот некако проаѓа додека ја чекаш раздраганата и лепршаво–буцмаста хостеса да те паркира у некое сепаре.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
По правило, тие четири години ги проаѓаат у пронаоѓање маани на ова општество.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Извештаченоста никаде не проаѓа добро. Можеби само моментално.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Проаѓам така часови: од четири, од три и две, а потоа палиндроми.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Го знаеш пократкиот пат до утрото, само сврти десно од погледот па лево од паметот. Тука сме. Веднаш до знакот „не проаѓа“.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
И сонот се претвори во опсесија, па кога тој зад големиот стаклен излог го минуваше своето работно време, таа по трипати се преслекуваше и, како божем случајно, проаѓаше.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ќе ги проаѓавме како простак што проаѓа просјак на улица.
„Курвите на ѓаволот“
од Елена Велјановска
(2013)
Кимам со глава, се заблагодарувам и, со спуштена коса преку лице, проаѓајќи меѓу луѓето, излегувам од ходникот, а грбот ми гори од погледите на вчудовидените.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
