промрмори (св.)
Аким нешто промрмори и тргна кон мене, ме притесни до првиот ѕид.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се позами, се позачешла — колку да му помине апешот во главата — и си ја зеде торбичката велејќи си сам за себе: — Требе порано да се оди, оти литургијата трае два саати (ако не ги прескокне половината молитви, што си имаше обичај), утреното еден, а после . . . ете има три четири кршчења, секое по черек саат, некој и друг парастас .. . денеска ќе се има баја работичка, — и пак си промрмори, навраќајќи долу Катината улица: — Нека даде господ, нека даде: кршчење, венчање, венчање, па и умирање!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Повеќе промрморив отколку што изговорив: - Тежок душевен потрес.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Отишла со друг. Курва! Промрмори огорчено и не без мака.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А кога Андон ги истурка сам парите на подот, по кој се колчеа пејачките, Филе не се здржа: - Мм... Шутрак...- промрмори налутено и нареди да се угасат ламбите.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Анџијата промрморе нешто незадоволно и, смуртен, стана тетеравејќи се, како да беше пијан.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Докторот ги избриша очилата и пак почна да го намотува брадичето околу розовото полно прсте. „Ова е заблуда“, рече докторот промрморе нешто нејасно, тапо, двосмислено; науката му се викаше сомневање.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
„Не делам ордени“ , студено промрморе Отец Симеон. „Обрати му се на президиумот.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Другата сенка промрори нешто нејасно и се наведна, останувајќи без глава.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Тоа го нервираше и промрморе како за себе: - Праведна казна!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
„Ако можеш да ме навиткаш, ќе тропнам“ - промрморе зајачето и мрдна со ушињата.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
- Ха, - промрморе кметот. - Не сум јас должен да хранам и да се грижам за туѓи деца.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Мириса на снег, - промрморе и се спушти кон колибата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Ќе се противставува како Јурукот, - промрмори Бојан. - Кој Јурук?
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Скрши глава - промрморе Бојан, налутен на ветрот кој му го матеше убавото расположение.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
— Ти водам уште еден, бабо Цвето, — промрмори Бајракот и веќе ја отвараше вратата на малото куќарче од Јордан Алимаска, кое одвај се држеше плитар на плитар.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Гарванов само промрмори колку да каже нешто: — Секој си е сајбија на својата глава, Ѓорче!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Сигурно Ѓорче ќе ни каже — промрмори Сарафов, иако знаеше дека никаква помош нема да дадат неговите пријатели.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Јон само промрморе нешто, вели Мисајле, се подзаврте, се позавитка во снегот и пак си ја потпре главата да спие.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Си дојде Ангеле, вели, сега ќе дојде Ангеле, ќе промрмори и пак офка.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
