пропушти (св.)
За да се ослободат Бугарите во Горна Бугарија, што се одделува од Долна со Балканите, 146 доста е да се истепаат византиските гарнизони во неа и да се фатат од нив дервените за да не пропуштаат нова византиска војска.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И по кривите вади да пропуштиме води за оризите млади и зелени лободи.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
И Стале, кој уште на триесет и пет години стана дедо Стале поради својата коса, брада и црна антерија не пропушташе ниедна несреќа во селата да не ја протолкува како казна од свети Илија што не му го прават селаните меќанот -манастирот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ја пропушти крај себе таа што немаше зрела ’рж во косите и ме поведе кон постелата уште топла од долга навика бавно и упорно да се милува.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Човекот долго пиеше шумно пропуштајќи ја водата низ грло.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Го пропушти да влезе, а тој, надвадувајќи ги своите мртви нозе, ја повлече со себе и ја затвори вратата.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Неуморно работи, вежба. Дома сама, со ансамблот во театарот, не пропушта прилика повеќе да научи, да се усоврши.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тој најревносно се забавуваше. Како да сакаше да го надокнади сето она што го пропушти!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не беше пропуштен ни еден човек во гратчето - кој можеше да даде нешто за училиштето.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
ИВАН: Отвори. Не плаши се. Ти само пропушти ја веднаш овде.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Притрчува на прсти. Вратата, како да го очекува неговото допирање, го пропушта во темната утроба на магазинот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Но, тој ниеднаш не ги пушти да му се изгубат, не пропушти ниедно нивно нишкање, ниедно просенување.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Зад еден голем камен стоеше стражарот. Тој ги позна и ги пропушти.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
- Јас, откако знам за себе не сум пропуштил ,па било во турско, во бугарско, во српско и во наше време.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Во летните денови, кога Бојан ја имаше грижата за овците, тој не пропушташе ден, а да не се сретне со дедо Иван, кој исто така, иако стар, успеваше да оди по своето малубројно стадо.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Вистинскиот миг, барем засега, беше пропуштен.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Во тоа расположение дојде првиот пред цевката на Јована, но овој го пропушта два три метра и погледна во Толета.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Во време на распустот, Мирко без никој да го тера, научи сѐ што имаше пропуштено.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
ПОСЕТИТЕЛОТ на Истанбул, особено оној што првпат доаѓа во овој град, не треба да пропушти да ги види некогашните сараи на турските султани, кои го чуваат споменот за величината и раскошот на отоманското царство.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ѕидовите ги пропуштаат само оние што доаѓаат. Но тоа не е нималку важно.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
