пустина (ж.)
Остај се, бре чедо, од лошиот ајљазлак што си го фатил; остај се од тие лоши другари што не се домаќинска челад; тие те лажат, бре синче, да арчиш пари по пустина, та и ти да се осиромашиш после како нив!
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
МИТРЕ: Во... во... Е, бре... на јазиков ми е пустината и не можам да го речам! Митрејце, дај ја адресата!...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Децата сакаат, а и крмнакот убаво се гои од нив, ами што се гнасни пустињите!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се потпалува и си ја поткаснува долната муцка. „Море, мајката“, — си вели за себе. — Ами ваа пустина не била вдовица!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во жолтата пустина на есента го барам, она зазеленува.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
А таа пустина е силна и луда, та одвај два-тројца се спасија.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Голема бура беснеела во пустињата. Еден бедуин се одкинал од карванот и залутал, го изгубил патот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Залудно се трудеше да ја ослободи од тие авети, - да ја ослободи од чувството на човек кој залутал во страшна, непреодна пустина, каде што се секнати сите извори, изгубени секакви надежи... Залудно...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- За оној несреќен бедуин во пустињата...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Глигор помисли на доктор. Но докторот доаѓаше само еднаш во месецот, бидејќи беше одреден за неколку населби, длабоко растурени во пустината.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Едип ја познава пустината, ја познава како својата сопствена дланка.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Ќерка на пустината, - некако со нотка на восхит вели Арсо.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Но, и каде би одел, ако не влезев, мислеше Змејко, која пустина би ја фатил, сам...
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Мислеше дека и тука, во оваа бела пустина, еднаш ќе мора да дојде денот, кога ќе престане тој врнеж.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше Претседателот со онаа негова мека карирана кошула со големи црвени шарки, и со неговата пустина на местото од машкоста на неговото лице и во очите.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Бев во пустина.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Но ако се сретнат негде, во некоја пустина пуста кај што жед со глад се дружи, Давид ќе накостреши мустаќ и Голијат мртов ќе се спружи.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Од тој петок, Со години, Ти во твојата И јас во мојата пустина Кружејќи создадовме сонце.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
3. Зад огромните магли што ги дига ветрот во твојата пустина Матно во погледот нешто се престорува во вода И капка по капка во коренот на сончогледот паѓа.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
13. Пресушија водите и во таа пустина стојат осамени два брега како два маченика во дамнината.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
