распостила (несв.)
Тогаш тој можеше да здогледа како се преметнуваат еден врз друг и како почнуваат да патуваат некаде кон југ сите тие памучни облаци, добивајќи и самите некаква потрусеност на сињак во своите израскинати параници и, уште веднаш, штом ќе му се стореше дека веќе ниеднаш нема да има над себе едно такво смирено небо, еден друг ветер, еден многу поблаг и попитом ветер, многу посилен со својата смиреност, ги земаше пред себе сите тие облаци и набргу потоа тие пак се распостилаа по сета небесна шир, питоми како јагненца и меки.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Во еден агол распосла слама, го положи јагнето, а на овцата ѝ стави во дрвена копанка да јаде.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Белгиските Ардени се распостилаат во голем дел по текот на реката Урт, која не е поголема од наш Вардар, но, многу побогата со вода.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тој веднаш ја разби нашата збунетост и со рака ни покажа на еден голем куп од штотуку ископан песок, висок десетина метри, покрај кој се распостилаше нов канал.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Оранжериите се распостилаат насекаде: на север и на југ.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Низ мојот прозорец се гледа Париз... Доле се распостила...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Ќе ги почекам да се вратат распостилајќи насекаде мој измет! Оставив и на патот.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Петра се врткаше околу големата зграда, дури натаму, зад неа, низ бавчите, го шеташе мирисот на своето тело, го распостилаше секаде зад себе, како да си обележува територија.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Пајак сум со крст на грбот, и сум создал цела една мала вселена; краевите по кои ги составував и лепев деловите навистина прилегаа на мрежа, на зраци сончеви што се распостилаат наоколу од средето.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
XXXII И Мајка Ервехе си ја распосла судбината во новата куќа крај реката.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Тоа и не е толку битно ако се знае дека оваа руља е распослана на пространство од цирка 160 km по дужина и печеесет по ширина.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
„Јас“ е сѐ уште сосема само-доволна заменка, дрско распослана по целата ширина и должина моќно исперчена, пркосна Па, сепак...
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Мојот адвокат Стојко Руменов ја отвори папката со материјали и, распостилајќи ја на масата, под десната корица ми ја фати раката и силно ми ја притисна, сакајќи да ме врати во мигот во кој сум и да ме подготви за оној што следуваше: нејзиното влегување во судницата.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Седна на мувлосаното столче и на кружната ореова маса и ги распосла домашните колбаси и сушената сланина.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
СЛОБОДНИ ЛУЃЕ Четворицата стари другари катаден на масата во маалската крчма распостилаат фрагменти од детството.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
