растопување (ср.)
Тоа не е обично спиење, туку некакво малаксано растопување, копнеење и бегање од самиот себе.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Одзади се издолжува нагоре главата на татко му и Арсо забележува на неговото лице радосно растопување на брчките.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И полека копнееше во млако растопување.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Под урнатините на плевните скапуваа отепани добичиња, а под чатиите на куќите - сета покуќнина што се нашла во моментот на уривањето.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
