рисјански (прид.)
ПОЦКО: Ова не е некоја царска работа, туку наша, рисјанска...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
А тој надуењак чорбаџиски, ако нејќе да биде цигански кум, нека излезе од верата рисјанска надвор, нека згази на адетот!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ќе проанализира сѐ и потоа завршува, безмилосно си пресудува, умира со некакво душевно олеснување, свесен е, се казнува, рисјанска му е душата, покајничка.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Набожник и аџија, им помагаше на луѓето колку што можеше, Рисјанската раја го исплака.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Долната вилица му се тресела пред тоа, ја слушале ѕвечавата приказна на здравите катници и веќе без збор на надеж, рисјанско сочувство на утеха, па макар и лажна, бегале од лепливоста на неговото грлено штукање.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Може да се рече дека тие беа по исклучок погребани во рисјанските гробишта, макар што некои тврдеа дека Алејата на великаните е излезена од верската линија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Беа тоа луѓе од двете вери: рисјанската и муслиманската, од различни националности.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Никола Поцо практично учествувал во некои турски походи, или во задушување на рисјански буни и тоа во Тусалија и во Црноборската област“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Отсекогаш беа во добри односи со рисјанското население.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Лесно е да се степаме. Дајте ни го со мир, да го отпееме и да го закопаме по рисјански.“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Замислете си, под управата на румелискиот беглер-бег има харачари петстотини и педесет илјади, значи петстотини и педесет илјади рисјански куќи кои ќе проплачат кога ќе се тропне на нивната порта и за огниште да им се земе по дукат и половина, и повеќе.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Веќе не знаеја како да се викаат едни со други, па продолжија да си се викаат со своите рисјански имиња, само што пред Петрета, кој сега стана Музафер-ага, подзастануваа, се потпрашуваа како кој се вика и добро се чуваа да не згрешат.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Да ни е за многу години. Сѐ за арно да ни е адетот наш рисјански... целокупни да сме си.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
