седне (св.)
Слушајки го чрчорот птичји што достига довде, целиот пролетен брбор — На гусла двоструна свирејќи, покрај патот седнал, го пее ова просјак сед; а јас, пак, прост запишувач, минејќи тука еднаш го запишав од ред до ред.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
И жал, и мака скри девојката; и мирно седна пред својот нежен татко стар, Не заплака, а мени боја, проѕирна и бледна, пожолтена ко килибар.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Седнах, моми, окол' баба пред црковни врати, па сја пуљам и сја чудам зашт' е жаловита и што барат в таква доба т'мна и вечерна, кога људи сја собират дома си сос чељад; кога људи си оставјат дневни си печалби и сбирајат окол' себе дребни, мили рожби, па с них они сја печаљат да сја развесељат, да забравјат дни си чрни, маки, таги, глоби...
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
II. Во црковната градина, во двор'т широкиј, седнала е стара баба пред црковни врати.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
По малку време излегла Босилка од куќа и си седна на ругузината.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ја повели, седни, и на малку леб и сирење касни, да тамо ќе се разбереме за сѐ што има да нѐ прашаш и да те прашаме“.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Кога завесата се крева, десно веќе седнала мала група печалбари, прва пристигната на местото на разделбата; седат, пијат и замислено пеат).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Ајде да кондисаме на овој теферич. Ајде сите да седнеме!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Паднеш ли, таа ќе те дочека. Седни и ти, пријателе.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ајде да седнеме да си го гостиме и честиме брат Арсо!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
МАРА: (Ѝ подава на Депа столче). На, на ова ти седни, а маживе нека си седнат на земја.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Колку ти се каснува толку, ама треба на софрава да седнеш, за гурбетчијата се ставува за да си се врати пак во домот и да си седне на софрата со татко и мајка, сестра...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
3. Наквечер дојди, наквечер, наквечер - в прва темница, мини го прагот раскапан влези во трошна одаја, на миндер седни накривен со каракамен на гради: каде е, каде радоста каде е куќа весела?
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
САВЕТКА: Ами седнете де, невестава по едно слатко да донесе. Така е адет збор кога ќе се даде.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Утре на една софра ќе седнеме, пак... лично би било да си поделиме. Вака де, својски да си се погодиме.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Седни ти и напиши му едно писмо вака: ти речи, пријателе, си се оженил пред една недела, а јас побрзо те разбирав колку ум имаш и еве еден месец откако сум омажена.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Плахо се приближи до столчето и седна на крај, не осмелувајќи се да рече ни збор. – Па што има ново? Работата – врви !
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Мече си седна под сенката на еден багрем, ја закуба нервозно тревата околу себе и сосема заборави, обземен од свои мисли, на оние што долу, крај реката, запотени под пекот на сонцето, го чекаа нетрпеливо.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Откако одврза еден чун, тие седнаа во него и потпирајќи се со долги притки по мочурот, обраснат со подводни треви, запловија низ трските.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Понекогаш ќе дојдеа на широчината тројцата студенти и ќе седнеа на дивата трева крај децата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
