секунда (ж.)
Тишината траја неколку секунди. Никој не се решаваше да ја прекине, бидејќи не наоѓаше збор.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Секундите биеја во неговите дамари како да е се една бавност во која времето никогаш не ќе го исполни просторот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
За неколку секунди прозорецот ќе го облее светлост, Мануш ќе биде овде, свирепо стуткан од ноќта.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Арсо ги брои секундите. Му се стори многу време минало.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А се сеќаваше и за оние некоку случаи, кога само за еден дел од секундата успевал да се потргне в страна пред нивните извиени остри заби, грди со својата поникнатост од чуричката настрана и страшни.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Знаеше сега сосема добро дека ќе мора да има барем уште една средба во тој ден меѓу него и оној црн самјак, што беше на ова место само пред неколку мига; знаеше дека ќе бидат очи в очи со него барем уште неколку секунди, и сега мислеше само на тоа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тој ден во градот почнаа да се случуваат најневозможни, просто несфатливи нешта: наеднаш цела една петокатница блесна како илјадници невидливи молери да ја премачкале за секунд со сончева боја; наеднаш една липа се претвори во златно дрво, чии лисја место да шушкаат нишани од ветрот, почнаа да ѕвонат; наеднаш железната ограда на мостот стана златна, а еден минувач изненаден од тоа, падна во реката...
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Во секундите што минуваа бродот на темнината го продолжи своето пловење во неизвесност.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
За десетина секунди се најде крај стубелот. Веќе знаеше што бара и што треба да прави.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Се зачуди и така остана неколку секунди во мислење.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Возот пристигна речиси во секунда.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Обете акумулации, со околу 260 милиони кубни метри вода, секоја секунда ќе даваат по 7.500 кубици вода за пиење, а тоа значи дека населението на Црноморието, кое брои 1 милион жители, ќе добива просечно на ден по 650 литри вода.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Но, сепак, на неговата најневралгична артерија- по улицата која води кон врвот „Мон Валеријан“, каде што болницата „Фош“, можеби безброј пати, и дење и ноќе, се разнесува пискотливиот и морничав звук на болничките коли, кои јурат со вратоломна брзина носејќи болни за чиј живот секоја секунда е пресудна а кој можеби, ќе им го спаси професорот Гио или некој друг хирург.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Само по десетина секунди јас посакав да ги извадам зрнцата од ушите. Сакав, ама не можев!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Следната ноќ, по долга и жестока партија што завршува реми, додека ги одбројувам секундите до заминувањето, трудејќи се да не гледам во тебе, го слушаме неговиот спокоен глас: - Марија и ти. Знам за вас.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Брзина на гаѓање: 8 куршуми за 10 до 15 секунди.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Си ги бројам секундите и се дујам ко меур, ко клобурец. Чекам да пукнам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во војната и секундата, што се вели, го решава исходот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Всушност тоа е истиот пат што човек го изминал низ животот на еден човек во еден час, еден ден или една недела да е снимен на лента така што секој квадрат да е сликан на секоја секунда.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Сѐ е така кревко, како да ќе се сруши во наредната секунда...
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
