сони (несв.)
А еве што се одиграваше во душата на малиот водоносец: После вечерниот разговор со старецот и сонот што го сони ноќта, во него како да се скрши нешто, одеднаш му се откри пред очите што станува околу него и каков подвиг означува борбата со блатото – она подводно чудовиште што го виде на сон.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Расни ме боже, раце големи дај ми да бидам последно тело црнината што ќе ја догребе од сите тревки и од историјата на една песна многу што ја сонија - Македонија: Тргнав да ја барам телото го изгубив.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Кога се разбудив, ми текна што сум сонела, ама никому ништо што ми се виде.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
И да сониш и да бдееш во тебе пеат и каменот и дождот служејќи му на зрното што зрее на дланката на летото.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
И Богуле лоши соништа сонуваше. Во писмото што го испрати пишуваше: „Драги тате, пак сонив лош сон.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Дали сум буден? Можеби сонам?
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
„Не давај ме, внуку, на никаквециве, ќе ме обесат“ - ревеше Јаков Иконописец, го слушав со затворени очи и знаев дека ќе се случи она што часкум го сонив, Калпак и неговиот булук ќе се стрчнат, се стрчнуваа веќе и го носеа на раце или го влечеа со пцости кон габер или кон врба до раб на оризишта фатени од огради на ископана земја, еден врзуваше јазол за јамка на јаже, друг на побелениот Проказник со секира му стоеше на пат не пуштајќи го да го брани малоумниот злодеј од кого очекуваа да се почувствува возвишен пред умирање и да признае дека палел, дека убил вол со тризабец, дека светците од неговите икони ќе му ги простат гревовите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Мислиш дека не беше вистина, дека не те сонив тогаш?
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Тоа пак они Да го грабнат тоа Што го сонив. бессоница Затвори ги очите: Скрбно.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Земјата Дардаванија не мораш да ја сониш.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
20. Оставете го нека спие долго во часов час не е ниту век пред вечноста на ова постоење ново Од ридот тој над водите им збори за зората на страдните и морни под месецот што сонат дален сон
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
Јас те сонив како ангел, како златокрила птица, која лета кон плавите хоризонти на судбината.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Вчера пак сонив сон. Ги сонував другарките од детството.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
