спасува (несв.)
Се носеше коњот по желба на силниот вјавач, виткав ко змија на оган; пробиваше пат, спасувајќи на херојот глава - зашто го сакаше многу.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
48. Не, браќа! Никаква конференција не нѐ спасува.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ми дошла облечена во руво невестинско и ме моли да ја спасувам...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Кој сакаше да живее требаше да се спасува, како крт да се забуцува в земја.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тука го препозна Трајка дека тој го удри по глава кога му влегоа во конакот да ја спасуваат Анѓа и уште толку го зацврсти решението него да го осуди на смрт и со тоа да се одмазди за сето она што му го направија Мариовците за овие дваесет и седум години борба. – Што велиш сега, Анѓо?
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Бојана летна по дрвените скали и извика: - Аман, докторе, спасувај!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ја одводнував земјата и ги спасував луѓето од маларија.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
ФЕЗЛИЕВ: Јас само така... заради тренинг. Му потребува тоа понекогаш на човека. Му го спасува животот.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Се позамисли малку, стана со манлихерата в раце и луто, сиот возбуден викна: — Јас, господа војводи, не се покорувам веќе на вашите наредби и од денеска не идам со вас да ја спасувам мојава глава. Не ја напуштам родната земја дури главава стои на рамената.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Другари, четници! — се провикна потем Пере. — Нашиов штаб, како што слушнавте, ќе се прибира во Бугарија, да ги спасува своите глави.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ние не смееме да заборавиме дека нашите глави и понатаму ќе му требаат на овој народ и мораме некако да ги спасуваме.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Сум се замислувал како голем јунак, џин кој ја убива седмоглавата ламја и ја спасува кутрата кралска ќерка... Сешто!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Сега како? Никако... Само јуриш нѐ спасува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Како ќе го спасуваш ако е од нагаз или магија или ако некој дух го јавнал! Не, не ќе оди за долго, Аритоне Јаковлески.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
— Спасувај ги живите, викам, на мртвите не им треба помош!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе го судат. Ништо не го спасува.“
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Јас трчам да ја спасувам архивата на НОФ.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Спасувајќи ја Македонија за Грција, ја спасуваа Грција од комунизмот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го обземало несовладливо трепетење, го присилувало со болка да го надраснува оној златен и зелен жабурник, она море со мртви води, поинакви од оние што ги гледал кога по казна го воделе во солунската кула и кога го враќале од тој гроб од чии окови не се спасувал ни еден на десет.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Сфатив дека треба да се спасувам што поскоро додека матните води не надошле.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
