стравува (несв.)
Низ некогашната вечност, бесмртната божица постојано стравуваше од осамата.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Јас сум пак таму меѓу зградите на „Нова Македонија“ и стравувам дека секој час можат да ми излезат.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Но обајцата ќе бидат во искушение да побараат имунитет и ќе стравуваат дека другиот ќе признае.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Татко најмногу стравуваше сталинизмот да не се всели и најдолго да не остане во душата на неговиот албански народ, па троверен каков што беше, католички, православен и муслимански, можеше да страда и од тројна болка, ако му се наметнеше новото јаничарско-сталинистичко преобраќање. Бог да чува од полошо!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Татко за нашите животи и книгите најмногу стравуваше од сталинизмот.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Проникнат во универзалната генеза на јаничарството и неговите погубни механизми за идентитетот на човекот, Татко стравуваше семоќниот Сталин да не стаса со Црвената армија до нас и книгите.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Покрај тоа, стравуваше дека ако продолжи да инсистира на своето несогласување, О'Брајан одново ќе го вклучи бројчаникот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Особено стравуваш тоа да не биде твојот 'рбет.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И му рече дека стравува дека токму таа одмазда, во вид на слабоумност виси како сечило над нашиот род, над царството наше и нашето општество, па затоа и логотетот сакаше да знае: што се крие зад тајниот запис.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Но, Игор Лозински, беше, како биолог и медицинар, картезијански внесен во проуџбите на живите организми во Езерото и реката, па Татко стравуваше да му ги изнесе до крај своите сознајби, за тој да не го есапи за занесен лаик.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Таа постојано стравуваше јагулите да не се заплеткаат премногу во татковиот живот и на семејството. Тоа не би било добро!
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Која сила му го покажувала патот, која светлина му ги осветлувала длабочините и крточиите, вировите и понорите? Се прашуваа луѓето, стравуваа и замолчуваа.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Единствено стравуваа од јужното ветре, од топла издишка која Севишниот еден ден требаше да ја прати, од капката која можеше да им го наруши сонот на сонувачите или да ги разбуди.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Можеби тие слики и не висеа на ѕидовите, туку висеа во мене, во моите очи, во моите слепоочници, а јас ги лепев по ѕидовите, го збогатував друштвото на ѕвероглавите и стравував, стравував.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Вистински стравував дека може да ми ја отмат.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Тие дотогаш сѐ уште стравуваа да ни ги откријат нивните врски со Франција, со знаењето на францускиот јазик, уште во раните години на нивните животи.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Мајка Ервехе сигурно не стравуваше од претпоследната епизода, туку секогаш од последната, најнеизвесната, присутна само во Татковата имагинација.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Во педесеттите години на ХХ век, откако Југославија се отвори и Сталин не се осмелуваше да ја врати во својата „братска заедница”, Татко немаше што да стравува за семејството.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ѓорѓија стравуваше од последново и јадеше со голема внимателност, пребледувајќи ако му паднеше малку путер на љубениот чаршаф.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Тие формираат некаков си колективен ентитет кој дејствува и реагира заеднички, се радува на животот но и посебно страда и стравува заедно.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
