судница (ж.)
Судницата и сè во неа, минатото и патилата, се гламносуваат.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
На судот ја ислушаа фирмата, нѐ ислушаа сите работници што работевме на зградата, и почна расправијата: едно судење, две, три; едни тврдеа едно, други друго; главниот сведок што бил во близината на Ѓеро, на последното судење ја сврте работата изјави дека Ѓеро бил крив; скокна Анастас во судницата, свика: нема човештина, нема совест, за пара и душите си ги продаваме и во лутината му удри шлаканица на главниот сведок; настана расправија и Анастас го осудија на три месеци затвор; издржа еден месец и го пуштија бидејќи плати глоба.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
- Во недела во осум наутро биди пред судницата. Облечи се како што треба.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Се очекуваше Татко да го изнесе своето пледоаје за судството на Балканот, во текот на владеењето на последните империи, сѐ до оваа социјалистичка судница чиј дел требаше да стане и самиот.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Балканот, во тие бурни и неизвесни времиња, кога се разминуваа империите на фашизмот и на сталинизмот, му личеше на голема судница во која му се судеше на стариот живот, во полза на новиот.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Мајка отсутно, како да беше во судница, ја крена раката.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Кога судот ќе казни со парична казна или ќе отстрани од судница адвокат или адвокатски приправник како полномошник, за тоа ќе ја извести Адвокатската комора на РМ (чл. 304, ст.4 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Судницата се исполни до последното место. Воздухот беше тежок.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Во судницата од обвинетите влегов прв.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
И тука, во судницата, тогаш, во тој миг почувствував дека јас и Ема сме ние, и знаев дека и Ема почувствува дека таа и јас како и секогаш и тогаш, во судницата, бевме тоа – ние, кое никогаш дотогаш, додека бевме заедно, не го изговоривме така.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Слика тажна. Судница девет, табла за повик, чекаат сите решение на енигма, која веќе е решена, надвор од тој ходник.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
