сурија (ж.)
Леле, колку се! Сурија! Цела Топана!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
И така дедот Стале веќе во првите петшест години од создзвањето на манастирот располагаше со чифлиг од 80 хектари најубава земја, со булук од седумосумстотини овци и кози, со сурчја од шеесетседумдесет говеда и коњи, со седумосумстотини овци и кози, со сурија од шеееетседумдеоет говеда и коњи, со седумосум ѕевгари волови, со стоипедеоетдвесте кошници пчели и стодвесте кокошки, врз сето тоа со седумосум души момоци како отец Арсенија на чифлигот од свети Горѓија во Метуите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ако се бара здравје и напредок за овците, ќе се донесе или овца, или коза, некој стог сено за да се изранат 800те манастирски овци; ако се бара здравје за говедата, ќе се ариза ја само теле; крава или пак и двете заедно; да навали св.Димитрија потешко да се умножат поголема сурија) ако се бара услуга човек, тогаш со што ќе знае свети Димитрија оти тој и тој бара од него некаква заштита, ако не да ги гледа тука, пред него по една две години.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој го виде во својата фантазија тој негибнат крај Мариово. My излегоа пред очи богатите села и селани домаќини, кои имаат полни ќесиња пари, булуци овци, сурии говеда, ергелиња коњи и наеднаш си претстави како сето тоа по пет-шест дена ќе биде негово и тој ќе стане најбогат човек не само во прилепската нахија, ами и во целиот битолски санџак, бидејќи целото тоа богатство ќе им го земе на селаните и нив ќе ги подјари да работат за него, да му робуваат.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тоа е грижа на џелатот да го зачува него од дивата сурија затесната меѓу ѕидовите и веригата војници.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Еве повикани се сурии да го осведочат неговото срамно загинување.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
На едно место сурија диви свињи го имаше испревртено снегот, изваѓајќи на површината партали слепени оломнански лисја од шумурината.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Суријата се раздели надве по посоките на двајцата и се развеа во две спротивни половини до кај што стасува слухот, разнесувајќи го така крвавиот пожар низ сета шума.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
А сигурно нема да имаш ништо против ако начекаш и некоја дива свиња, да ја пречекаме да помине тука, еден од оние самјаци, што не водат сметка колку е висок снегот за да продолжат да се прошетуваат од една млака до друга, што продолжуваат и во зимните ноќи да ги откопуваат корењето од папрадот и од другите билјачки; а може да се пречека и некоја нивна сурија, што поминува и го остава по себе пооран сиот снег.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Името, пак, на таа нивна сурија постојано го менуваат, те вакво, те такво, те како некое страшно ѕвериште, те како некое грабливо птичиште, те некои имиња од оние познати освојувачи во историјата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Да не велат: Де бре, што е ова - сурија!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Пред нас трчаат и кучињата. Навалува и Чако, ја води суријата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сѐ почесто го наоѓале како се тетерави пред сурија распуштени дечишта или како спие напаѓан од муви во сенка на циганска плитарска куќа.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Така и ние децата. Се собравме цела сурија и јуревме на месечината крај луѓето и низ луѓето нагоре и надолу сѐ до пред црковната порта.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Тоа се случува затоа што забораваме на Бога и се сведуваме на сурии, секоја за себе, заробени од колективното его кое во сите други сурии гледа непријател и сѐ повеќе и повеќе турската шега „нашето наше и вашето наше“ му станува животно кредо.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Меѓувремено, ене го Сатирот, качен на коњ, облечен како каубоец, со своите криви нозе стегнати околу натагарениот стомак на коњот, во траперки и со сомбреро на главата, распеан, мавта со ласото над својата глава и тера пред себе преку ридови и долини една бескрајна сурија луѓе.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Многу сакам деца кои не одат на школо сурија мочковци во фотељи ми седат ќе заклучам врата, ќе згаснам светла и ќе им пуштам филмови да гледаат.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Јас се поздравив и заминав угоре по патот и цело време си мислев дека најверојатно не ќе можам ништо да каснам зошто горе ме чекаше цела сурија гладници.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Стравуваше, еден ден, тој да не споулави од толку читање и заборавање на вистинскиот живот, да не му се случи како на едно друго дете од соседството кое, заминато во младоста во туѓина, во Романија и во Австрија, се врати со многу книги, а заврши зборувајќи си, со денови, самиот со себе чекорејќи брзо крај Езерото и служејќи им за потсмев на суријата деца.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Заоѓање_Стерна
Здивени од ужасна убост -
сурија коњи на литицата
се успиваат со две езера
во очите, а третото
го сонуваат. 32
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
