точило (ср.)
Одвреме навреме татко му застануваше и ја остреше косата со каменото точило.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Речиси и пред да имал време да смисли нешто со што секогаш бил поинаков од другите, пркосен, брзоплет, во бриткоста како штотуку симнат од точило, се свртел да ја гледа во далечина темната модрина на небото.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
