трагизам (м.)
Леон Сомвил, белгиски книжевен теоретичар и критичар Романот Времето на козите потсетува на еден сѐ уште недоволно познат трагизам: нејзиниот превод беше неопходен.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
На обата брега се покажуваа двата клучни облици на медитеранската екстаза низ светлината на белото и црното сонце, како синтеза на универзалниот трагизам.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Тој во својата задлабочена филозофска мисла го разбираше трагизмот на својот народ кој стануваше заробен во самиот себе, немоќен да се ослободи од другите, да се прелева во големи делови во нив.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Секој егзил има своја цена. Свој трагизам. Изгубено враќање...
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во таа уметност, на стари ноти, во познати тоналитети, наместо за прекуморско писмо од љубената, се пее за мобилен телефон; наместо за параходот што заминува, се пее за семафорот што го разделил љубовниот пар, оти таа минала на зелено, а тој морал да сопре на црвено; се пишуваат дебилни романи во кои една иста жена, Македонка, трипати ја силуваат, за петнаесет минути, еден по друг, српски, грчки и бугарски капетан, па со тоа се изразува трагизмот на македонската жена и на македонската нација поделена меѓу три аждери што сакаат да ја лапнат (притоа, овој раскошен дебил од писател не ни помислил дека на жената можеби ѝ е убаво со тројца, особено што сите тројца едвај издржале петнаесет минути, што за здрав маж е одвај десетина од сексуалната игра (овде намерно го натценував траењето на сексуалната игра, за да ја пленам Луција; очигледно, уште ми значеше, и покрај сѐ што ми стори).
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
„Јас никогаш не претпоставував дека судбината ќе ме постави во положба на таков трагизам.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Метафората на балканскиот козји трагизам е сигурно израз на сфаќањето на феноменот на власта, присутно уште од отоманското време, која на Балканот, се прифаќа како фаталност, која доаѓа од многу далеку и од многу високо, дури и од самиот Бог, и која мора да се поднесува и се останува немоќен.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Музиката на јазикот
со лукав одзвук на лунатик
како мицелиум ќе капне
под листовите ќе се овоплоти
од Бакхус, Дионис и Бес
ќе земе што мора
- смисла за уживање, искушение
трагизам
ген за ритам, стих и мистицизам
и ќе стане
врашки убава, само-битна
Луна!
4.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Бездруго Бургиба се замислуваше во улогата на волкот, сведочејќи за трагизмот на животот, но и во улогата на волчицата која, според некои интерпретации, се претставуваше заштитничката на Рим...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Голема моќ е да умееш да бидеш губитник, победник во поразот, кој сам по себе ни го наложува трагизмот на животот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Бургиба беше свесен за својот трагизам како и секој смртник.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Меѓутоа, според Татко, балканскиот трагизам и проклетство се јавувале како последица на нарушениот соживот помеѓу муслиманите и христијаните, кога најубавото одеднаш се претворало во најгрдо.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тие се уверуваа еден со друг, но секој со различни аргументи, дека само во јазикот се чуваат сведоштвата за сите човекови делби, распнувања, големи селидби, трагизам, човековата историја.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
