тресне (св.)
Јас ќе ти раскажам за нив, за нашите најарни херои кои подлегнаа сега сите под лутите рани: во борба непобедлив широкоградиот Јакуп којшто со подвижност лесна за папукот Карала беше го фатил ко кален на земја беше го треснал.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Шушкајќи нешто низ брадата, пцоста или молитва, го зврте неколкупати околу себе како да бара место кај да го фрли но сепак не го тресна од земја.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ете го, си иде на кркање. Ќе пукниш од него, море бреј! Оди, јади, тресни, алабаку еден!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Одеднаш ветерот дувна посилно, го отвори капакот од прозорецот, го тресна од ѕидот, и ветерот, влегувајќи во одајата, крена прав од огништето, го разбушави пламенот од борината, го остави малку да се исправи и потем надојде посилен и го угасна.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Се исклешти и ме тресна со шака по рамо.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Капнуваше под мекиот товар. Немајќи сила да продолжи, застана и го пушти неподвижниот. Товарот се лизна од рамо и тресна врз тврдата земја.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И тогаш, неочекувано, чиниш столетно стебло паѓа и руши сѐ на својот пат, решително тресна истрел како смрт.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Му реков, доколку не ми поверува, ќе го треснам по муцка.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Наместо одговор, Анѓа ги тресна од земја ибрикот и кошницата и како стрела се изгуби од вратата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Но само што направи чекор - два, изгуби рамнотежа: како ќутук тресна на подот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Му ја треснала вратата и излегла заканувајќи му се со бастунот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Глигор се радуваше како дете. Тој го истурка прислужникот и ја тресна вратата зад него.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Премногу е жестоко тоа. Немаше сили дури да си ја тресне главата во ѕидот...
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Навистина треба да сожалуваш што не си ја треснал главата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Беше сигурен во тоа и само таа сигурност го задржа да не ја земе за цевката, таа своја долга пушка, и да не ја тресне од стеблото до себе така, за да ја раздроби на сите нејзини ситни делчиња, од кои беше составена.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сега со метлата ја собра и она половинка од недопушената цигара, се посмеа кога си спомна како ја тресна ноќеска Претседателот таа половинка цигара, пред да стане да пука, или додека стануваше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Мускулите, со кои немаше што да работи, престануваат да му просребруваат, во нив гаснеше онаа маѓија на потребата од напнување, додека стоеше таков, со ноктите вкопани во дланките, со дланките прежилени од своите сопствени нокти и едвај здржувајќи се да не тресне нешто со тупаниците така, за да го здроби со еден замав, едвај задржувајќи се себеси да не истрча низ вратата и да земе да го гази оној снег, да го пробива тој изнаврнат снег, да го изоди сиот сѐ додека здивот не земе да му бие во него како тапан.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Но гледај: зад ќошето од кошарата некој од ненадеж му се фрли зад грбот, го стисна за вратот, а друг му ја грабна пушката и го тресна по муцката. Полјакот згасна. Потаму - што стана, господ би знаел!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Палјачото ѝ беше толку смешен на сенката што таа се засмеа, се заниша на гранката и тресна на земја како презреана дуња.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Слушнав како силно тресна надворешната врата, потоа брзи чекори во ходникот и пак тресок на вратата од собата.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
