трон (м.)
Со солзи жешки, да ме чуе, молби богу пратив пред светиот му моќен трон.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Тоа се гледа и од големата приврзаност на Македонците кон царскиот трон.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А кој ли жив ќе истрае така да скрие дните во гробен сон, сред тешко ропство и глад и мака да лежи кротко на ладен трон.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
И кревале молитви: прва чаша - за чесно евангелие; втора чаша - за чесна крста; трета чаша - за чесна петраила; четврта чаша - за света потира; петта чаша - за: пејпетле, за ојлуле, за здравица, за здрамица, за божји трон и - за длабок сон...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Хрватскиот поет, хрватскиот режисер, писател и новинар, актер и професор, и денес сè уште е опседнат со желбата својот кревок интелектуален хабитус да го потпре до наизглед цврстиот трон на световната власт.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Да пишуваме критика? Да бидеме креативни?) Некогаш го имавме уметникот на тронот.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Стражарите и судиите одговориле сосема верно: „Под тронот“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И стоевме сега сите крај логотетот, дванаесетмина мудри, арамии свети; меѓу нас, на својот трон си седеше владетелот, а пред нас стоеше Филозофот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Бедникот, останувајќи беден и лукав до крајот (оти името треба да им одговара на нештата што ги означува), рекол: „Каде го најдовте украдениот плен: во мојата колиба, или под тронот царски?“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Меткањето по тронот најдобро ја отсликуваше возбудата на Стариот писател.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
„Сум чул, за тој вашиот цар Самоил, вистина ли Византиецот му ја ослепел војската и му ја пратил таква пред тронот?“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Реко од маглине, од ‘рбетот планински, Реко; ножу студен во грлото на пладнето, на белиот камен качена како на бел трон небото ти го врзува дното од корен до корен.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Од тронот на упорноста песната владее поприродно Одошто од амфората на младешкиот занес.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
А царштина без цар не бидува колку и да има такви Кои себеси се замислуваат навалени во рускиот царски трон Не знаејќи можеби дека и тронот отишол јабана Пред црвените јазици на октомвриските пламени
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Светот ќе ме сака, ќе лудува по мене. ќе бидам носена на раце, сосе мојот златен трон. ќе бидам меѓу најголемите освојувачи на сите времиња.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Јаничарите како и језуитите биле жестоки кон папскиот и султанскиот трон, но без нив во критични моменти тие не можеле да опстанат.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
