убиен (прид.)
Та Кузман, јунак славен, падна убиен од Гега, тој сердар прочут падна в бој, и ќе ги гази пљачкашот планините ни сега, а да ги брани нема кој ...“
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ќешке со пушка да бев убиен, мајче, и тамо да бев умрен, во нашите гробишта да бев закопан, за ти, мајко да ми идеш на гробот да ми палиш свеќа и да ми раздаваш задужбина!
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
64. Александар Обреновиќ (1876-1903), кој на 13-годишна возраст го прими кралството во Србија, а на 17 години изврши државен удар и воведе автократски режим што доведе до акцијата на офицерите-завереници на 28/29.5.1903 год., кога тој и неговата омразена жена Драга Машин беа убиени и исфрлени низ прозорецот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
За убиените четници не кажуваа: “Убиени се толку души Македонци, ами толку души Бугари”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А желката Поповиќ влегуваше бурно како војник во училницата, киваше и бараше во хор да ги повторуваме последните зборови на убиениот крал: - Чувајте ми ја Југославија!
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се намести до мене и ми ја прочита песната за убиениот крал напишана на руски, од кое јас запомнав само неколку зборови без да ја разберам содржината над која тој пролеа врел поток.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И кога по судирот чкотна клечка ќибрит и го погледна убиениот непријателски офицер — како и него да го пронижа куршум, бидејќи во него го позна најблискиот свој другар од универзитетот во Марсеј, каде што двајцата студирале на една група, та дури заедно и во еден кревет лежеле цели две години.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Германецот убиен ноќеска крај бензиските складишта ја отвара устата и ја пее својата Лили Марлен.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Секако дека им беше заповедано да убијат или да паднат убиени.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тие ја намирисаа неговата намера за српското мухамеданско царство, та му припишаа и намера дека тој сака да стане цар на тоа царство, па организираа заговор против него и на 11-X-1579 година тој беше убиен на ѕверски начин.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Зашто тој не беше ничии и не беше свој.“ Тогаш едната клепка на убиениот хирург се подотвори само малку над зеницата.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Како што не знаев тогаш дека ќе биде убиен оној хирург што го донесов да му помогне на илегалецот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Седат заедно во мала, зачадена крчма, а тој, убиениот хирург, им наздравува на сите ножови на светот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Убиениот е страшливец и будала. Инаку не би загинал.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Зар може да се види кој налетал врз сламарникот на убиениот?
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Фенерот запре на човекот што лежеше спрострен наземи, јурнаа стражари со куси стапови. Убиениот го извлечкаа надвор.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Првиот веќе беше под прозорецот. Тој се нафрли врз убиениот. И уште веднаш врз него наскокаа пак сите други, истрчувајќи ветерничаво од сите страни и вплетувајќи се во уште побесно клопче, од кое снегот прштеше наоколу.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Не попусто знаеше тој по цели ноќи да ги раскажува оние романи, што беше ги читал одамна, пред војната, во весниците, во кои секој секого го убива, или пак само некој некаде е убиен, а после сѐ друго се врти околу тоа, сѐ додека не се разврзе на крајот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Под него остана локва крв и Толе виде дека палтото на убиениот беше продупчено под двете мишки.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Аскерот се насобра по педесет души на еден четник и нарипа живи да ги фаќа, но овие се држеа зад стените и Турците секое нарипување го плаќаа со по еден два убиени другари и пак залегнуваа и тие зад своите метеризи.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
