умее (несв.)
АНЃЕЛЕ: Ако му била добра работата. Зависи од тоа што работел. И али умеел да чува.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Јас умеам да познавам и да ценам што е лошо, а што е арно. Ова е лошо - фрли го!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
- Глупост. Ти и не умееш да фрлаш камен.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Па, најпосле, општинскиот штурец умееше да ги разнежи срцата, но не моето - болно и разјадено, и исцедено, без чувства и без живот.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И кој умее и кој не умее на свадба и на коледица ќе се научи и ќе се пресрами.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Наготви, наготви што можеше ,и умееше најслатко и најблаго и си вели со умот: „Од питулици со мед, од сланина и кубаси со јајца има ли нешто послатко? И тоа со булиња и погачи на малото сито.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Хе-хе-хе-хе ... онака ситно-ситно како што умеел тој и пак си продолжил да си јаде, а Митре да пукне од смеење.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Нему, да признаеме, не му беше лесно: за него сега немаше ни селски празници, ни излегувања на сретсело како некогаш; мораше да седи дома плашејќи се од заслужената одмазада од луѓето кои, ако не друго, сигурно безмилосно ќе го мајтапеа онака како што умеат само селани.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Навистина, кловнот не умее да говори, кловнот е нем.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Безгласно се смее, прецени. Би можел ли јас така? се праша. Само кога би умеел да се смеам, одговори.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Умеам да размислувам и да откривам излез и од натешката ситуација. Бар до тој ден умеев.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Умеам да господарам со себе, не патам од халуцинации, не сум ни мистик, ни егзотичар.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А каде не е досадно и каде не е пусто? Треба човек сам да умее да си ги најде радостите на својот живот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Да можат да говорат окнестите камени мостови префрлени преку брзите, бујни реки во Босна или седумте божји храма соѕидани со негови раце во различните краишта на Далмација - многу нешто би можеле да раскажат за копнежите на Аргировата душа во најубавите години на неговиот живот, кога беше полн со сила и полет, готов да ѕида и на самото морско дно, за да види светот што знае и што умее тој.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Му признаваат дека не умеат да пливаат; тој воздивнува, мислев дека...
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Имам тука и пари, почест и власт. - И власт? - Кадарниот умее...
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ти ја навредуваш, Ана, она женското во неа го навредуваш, а ти не умееш да ја почувствуваш навредата за самиот себеси.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Не умееш да направиш нешто, а го урнуваш она што другите го создале.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- А, - рече бабата, - не знаете вие, Зоки умее да брои до десет!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Зашто – леле! Којзнае што ќе станеше во станот на Зоки Поки, ако овој Фигаро умееше да држи ножици!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
