успокојува (несв.)
Но Македонците ги успокојуваа Бугарите: Чекајте вие, нека ни дадат нам автономија, па ќе видите оти по неколку години таа Македонија ќе биде бугарска, зашто повеќето од македонската интелигенција го доби своето образование во Бугарија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Како успокојува таа младост непрестајно раѓана и каква надеж обогатува!
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Рамномерното дишење на децата го успокојуваше.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Но сепак ведрата синевина над главите успокојуваше и ги поврзуваше душите со светлиот бескрај.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сестрата го чука по образи, го буди да не им пречи на другите и го успокојува.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
„Враг нека носи сѐ... Не плачи... И ова ќе помине”, ја успокојуваше Трајан, но таа му олцкаше во градите; се обидувеше да ја смири, но и нему срцето му олцкаше и бегаше со лицето настрана за да не му ги види очите.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Но жена му Профимица го успокојуваше: „Не брани им на децата нека се земат“.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Оттука, можеби произлегува тезата на Жорж Брак: „смислата на науката е да успокојува, на творештвото – да вознемирува.“ Се разбира: Низ – невидливото, вонвременското ...
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Арапите не јадат луѓе... Тие малку се успокојуваат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тоа нѐ одмара, нѐ успокојува.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Скокнува, се разбудува уплашен и гледа збунето во татка си кој го успокојува и му ја брише потта од челото; гледа во автобусот, во подот што потскокнува, во луѓето кои молчат замислено, или дремат, во тилот од шоферот кој исфрла чад од цигарата што ја пуши, во прашината која влегува низ цеповите кога автобусот посилно ќе заграби по патот; гледа повторно низ прозорецот надвор и збунетоста сè уште му трае.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
- А не, не, тој сега нема повеќе да излезе од ќелијата... - им рече игуменот успокојувајќи ги.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Ги видоа каде што си ја корнат утробата и ги успокојуваа: - Еве нам не ни е ништо... Еве, гледате... Тие се превиткуваа, напињаа, рикаа.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Жена му и син му Ном го успокојуваа и му велеа дека нема ништо, дека така му се причинува.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Воспаление е, се разбира... ја засмевам. Се гуши. Ја успокојувам мајката.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Повторно успокојувам. Двапати ги повторувам истите зборови.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Некои сопственици болно го доживуваат тоа: навраќаат, ги успокојуваат или ги земаат малку да ги прошетаат надвор додека се смират.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Стариот семеен пријател, Гури Порадеци, како капетан на загубениот кораб, нѐ успокојуваше, кажувајќи ни дека и старите чунови, кога ќе им дојде крајот, исчезнуваат како и луѓето...
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Помислата на Агна и на нејзиното скоро доаѓање, ме успокојуваше, Низ мене во тој момент врвеа настани и слики, слики на нежност, на подавање на рака, на галеж.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Можеби беше солза која ќе светнеше и ќе наедрееше по калдрмата, потоа ќе се лизнеше по неа и наместо да ги натажеше луѓето што ќе ја сретнеа, таа ги смируваше, ги успокојуваше.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
