цивка (несв.)
Сега дождот им ги полни седалките; цивкаат преплашено и трчаат безглаво под разбуричканите ќерамиди. Насетуваат што се случува.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Одвај малку покриено со пердувчиња, тоа сето трепереше и беспомошно зинуваше цивкајќи премалено.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Околу нас само куршуми цивкаат, ама ниеден не ме погаѓа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Цивкаат, се виткаат, си ги газат опашките.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Седеше затворен, поправо заклучен во собата, со клучот одвнатре, божем така се создавала големата уметност, додека децата како мачиња цивкаа и молеа да го видат, како родител.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Деветте песа со обесени лигави муцки цивкале легнати околу костурот, пулејќи во ококорените очи на господарката.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Одовде се гледа целото населено поткале, многубројните маала, убавите куќи и сокаци послани со бела калдрма, а реката, таа е во провалијата, страшна и бујна, таа ги лиже ѕидиштата на тврдината, западно од неа, ги лиже како куче раните, се витка пред господарот, цивка, и веднаш заминува по задача.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
