чаша ж.

чаша (ж.)

Јадат, пијат, песни пејат турски, арнаутски, наша вера хуљат, псуват, кршјат стол и чаши.
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Ножове удриха в земја, пушки на колена; грло кинат, гласи креват: „Брго ти, ѓаурин, сестри л' имаш, или тетки, донеси ги овде, те нас редом да ни служат, да стојат на нозе; чаши ртедом да подават, чаши с вино п'лни.“
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Па ударал нож си остриј в земља иле' на даски, па извиквал с глас си страшен: „Брго ти, ѓаурко, наточи ми вино ројно и љутица врела, чаши стродрамници, ја да пијам, да се'опијам, с тебе ја да легнам, да прегрнам рамна става, очи да целувам, не две ношти, не три ношти, твои црни вежди...“ ***
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
СТОЈАНКА: На здравје! (Ја исплакнува чашата неколку пати и пак налева.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: На здравје, куме, на здравје! (Му ја полни чашата пак со ракија.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СТОЈАНКА: Еве, уште малце, да ја исплакнам чашава...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Дробни солзи заронувам, Чаша солзи наполнувам, Бела риза натопувам, На гради ја исушувам.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Место чаша Анѓеле го зема грнето в рака и станува).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Во салонот, покрај левиот ѕид, маса покриена со чаршав на која се ставени три леба, подредени еден на друг; две нови шарено водени стомни со вода; чаша со мед; авланка со вино и здиплена шамија.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Е, за овој збор што го погоди ќе ти се напијам едно винце (зема чаша со вино).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Со трепетлива рака наточи ракија во зелена чаша, отпи малку и дувна.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
На крцкавата маса, покриена со зеленикава мушама, чаша со светло - румена крв.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Одвреме навреме го завлекувам кришум показалецот на чашата и го оближнувам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
— Така, пак. Стојко, да не клаваш цела недева чаша во кандивото, нека седи темница, да видиме дали ќе му дојде умот на вој наш светиа да а варди сермиата!— му нареди на маѓерот Стојка кој водеше сметка да не остане „сајбијата“ темница.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога ќе ги врзе трите камчиња, 2) трици од брашно или дрво под бичкија, 3) лош човек — трица трнка — растение со многу трнје троска — остатокот од железото што останува после горење на железото трпезница — долга софра — трпеза тук — салото што се топи од сланината кога се јаде само пржена тукче (деминутив од тук) туткан — будаличка, завапкан тутне — да помине овој бел век ќаа — чорбаџија што пасе туѓи овци со кирија на руга ќатипче — писарче ќедер — штета ќерал — дел од куќата (шпајз, мусандра) ќеше — сакаше ќешки — само . .. ќилим — црна шамија за на глава ќулка — детска горна облека со ќулавче ќурдија — машка облека — елек ќурче — легинско фустанче угич — брав што оди пред овци, специјално острижен уѕур — од досада од бес, од што нема што да прави укрилам — заштитам улишам — правам со некаков дефект, без нешто што треба да го имам улка — утка, будала, глупа жена уложје — кошулицата по раѓањето на дете или животно уми се — се мисли, се чуди Уќумат — околиска власт ушчип — мена на месецот кога се подјадува фарк — итер, мајстор, ербап, снаодлив човек филџан — чаша за кафе фудбал — гордост, на големо оди „фудул" — големџија цврцнат — поднапиен цинкам — се ењавам, стенкам црквар — што оди или не оди в црква црнгалест — калеш човек, жена црнило — во случајов мажот или жената е црнило на другиот сопруг цулувци — спуштена коса над уши и потсечена до под брада Чебрен — манастир крај реката Црна чеда шарени — мешани деца машки и женски чекулец — дел од самарот за кој се закачува ортомата чело — почесно место на софрата чепкам — волната се чепка пред да се влачи честица — дел од просфората од која се вади литургија чисти понеделник — понеделник по поклади за Велигден чмеам — полека вријам.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И кога дедот Стале го скрши и ова кандило за да го свети Илија пак да седи во темница седум дена, тој побрза и ноќта ја „доведе“ лисицата пред манастирската порта и тука, „потфатена“ од сите четири нозе, ја налегнаа пците и со кожата ги плати кокошките, а дедот Стале му нареди на Стојка да кладе веднаш чаша во кандилото и да му го запали рано пред вечер, оти свршил работа, го накажал арамијата што ги украде кокошките.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И не испивајќи ја чашата се потпре со чело на тврдата маса и брзо, неочекувано залипа како дете.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Бев бесен и мислев, за да не кажам некоја увреда, дека ќе загризам во стаклото на кристалната чаша.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Му ја наполнив чашата. Се тргна; згрчените мускули на челото му се измазнија.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Седеа в соба, едниот тихо свиркајќи некоја неодредена мелодија, другиот загледан во полупразна чаша.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Повеќе