черга (ж.)
На левиот ѕид прозорец, под него миндер покриен со черга.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Не ја знаете ли пословицата: „Пушти си ја ногата колку што ти е чергата“, чергари парталави!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Такви сте вие! Кога сте на зорт, — дај, помагај, чорбаџи Теодосе, а после за враќањето, тој крив, фрлај дрвја и камења... на чорбаџи Теодос, треси черги над него...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Му се радував, го слушав, се согласував да крадам по бавчите со него и не сонував дека е тој најарниот ученик од школата на злосторниците во овој врел прашен град исткаен како стара черга од тесни улици, од плашливи куќарки, од џамии и од два бронзени коњаника пред стариот камен мост, двајца црвеникави кралеви: Петар - татко, и Александар - син.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Малку му е шо ќе му дада жена, па требало и постели и завивки, дури пак и шарени черги.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Толку ни стига чергата — толку ќе си и пушчиме нозите. Нека е аирлија саатот, сѐ е убаво.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
1. Еден Циган без цигулка Еден Циган без Циганка Еден Циган без дружина донеса денеска Замижано над постела тој стегаше раце суви борејќи се со некого заздиван Па наеднаш грабна дизгин невидлив и атот игрив го потера сиот в пот и распеан Но в час коњот се исплаши и се сопна Тој извика на уста со топла пена румена Не го крена коњот сакан Не намести нови жици Под чергата в пламен сета замолча Еден Циган без дружина еден Циган без Циганка еден Циган без цигулка однесоа денеска.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Коњот за нас е сѐ. Симни ја чергата од зебе зиме, фрли ја на коњот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Го наследија близнаците Крловац од некој свој роднина добротвор и наследија една колиба со многу ненужни предмети: дрвена вила, дрвена лажица, дрвен чанак, дрвен триножец, земјана стомна, земјено грне, стар календар со избледена слика на некаква кралица и сѐ така нешто бесцелно и без функција во еден живот на кој му припаѓаа - колекција на разнобојни срчи од прозорците на некоја градска црква, урната во војната, китка суви непознати треви, куп черги, војнички шлем, карбитена ламба.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Под нив, до кај што допираше погледот, покривите на намалените куќи потсетуваа на искрпена черга низ чии дупки се цеди тешка влага.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Не, тој Прокоп до вчера уште башмајстор, сега подаде рака за корка леб и за малку место на чергата крај огинот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не дека беше имун за елегантност и дека не сакаше да менува повеќе одела, туку просто речено: не можеше да ги пушта нозете повеќе од што му беше чергата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Стани... - му повела Панде и му ја тргна чергата со која беше покриен.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Откога виде дека нема никој, се искачи горе по скалите и ги спушти чергите на подот.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Жената му се заблагодари и одвај, носејќи ги чергите, го мина мостот на реката Вардар...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Муљазимот, гледајќи ја жената како се подгрбавила од тежината на чергите, се сожали, му мавна со рака на стражарот да се тргне и нареди: - Пушти ја, нека врви!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Собирај суви черги!
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Чекаше уште десетина минути, потоа ја затвори вратничката, си ги собра чергите и се прибра во колибата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Окната на прозорците беа чисти, со перденца, од вратата до огништето беше послана черга, врз ковчегот под прозорецот до огништето весело шарена памучна покривка.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Се чувствуваше пријатно под дебелите черги, стоплен, олабавен.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
