ѓаволски (прид.)
Кои умрени се поменуват на свјатаја литургиа, тие се куртулисуват от руки дјаволски. Така рекл Христос.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Помогнаха ми секаде молитви свјатаго Василиа што беше ме даровал от неговите добри работи и ме искупи от горкии и страшнии баждарници дјаволски.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Да знаете чисто зашто духовник зема души грешнии от руки дјаволски и ги доведуе у царство Божие.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
– „Е доста со тој ѓаволски штрк, бре внучко, се џари.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
А, бог те убил ѓаволска направо, а, парче и бурмиче не останало од тебе, вртешко лажлива!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Сонцево, само што се испилило, а ѓаволски пече. Денеска не ќе има ладовинка.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АРСО: Е, оди со здравје, пријателе! Ме измачи ѓаволски селанец!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ѓаволски ќе те заболат коските. Жиците гребат.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
А пак и таа знаеше да се носи ѓаволски! Само пред себе гледаше, никого без потреба не погледнуваше, ни муабет без потреба правеше.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А многу убаво и го тропаше тој ѓаволски барабан.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Куклата ѓаволски ги врти очите и одговара со придушен глас: - Може.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ќе собирате ли доброволни прилози за мене?“ Ѓаволски им ги замрси конците па квичеа и не можеа да проговорат од збунетост надевајќи се дека сето тоа нема да се заврши зло за нив.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ги заби двете шепи меѓу врелите и козји и ѓаволски влакнести бутини и заплака.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Дали сум присебен човек, или се во мене е ѓаволски испревртено.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тоа е ѓаволски затвор, клекнат на самиот врв од стрмен брег.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Змејко го знаеше тоа за сето време, застанат крај чамот, што беше доста дебел, а постојано со едно проклето чувство како некој да го имаше исфлено на една ѓаволска сува долина, на некоја гола ведрина, и сѐ, што можеше да стори, беше да испука уште три истрела, нишанејќи право во челото на она заскокано ѕверче што стануваше со секој миг сѐ поголемо и сѐ понасочено кон него, право на него, како некој истрел, единствен и неизбежен, а за сето време додека пукаше, остануваше свесен дека со тоа нема да може да стори ништо, бидејќи знаеше многу добро дека сите делови од телото на тој затрчан самјак беа заштитени во дебела кожа и со непробојна коска, така што на тоа негово место не би можела да му помогне ни кртешница.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И одете полека во триста ѓаволски мајки, со тие ваши цигари.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Зад него остануваше онаа мачна, џвакана, ѓаволска трага и сѐ, што можеше да се стори, тоа беше да ја продолжува неа по бескрајната нагорничавост пред себе.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
А потокот беше ѓаволски надојден па водата нѐ лижеше до колена.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ѓаволско време, шепотеа луѓето и бегаа под крошните од дрвјата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
