ѕверски (прид.)
На ѕверски маки тиранот ги клава, но нема ништо тој да узнае.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Од ѕверската јама на општинскиот писра избиваше несносна пискотница на виолина.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ги преполовив. Но и преполовени се вртеа околу мене и ме задушуваа со ѕверска врелина.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тие ја намирисаа неговата намера за српското мухамеданско царство, та му припишаа и намера дека тој сака да стане цар на тоа царство, па организираа заговор против него и на 11-X-1579 година тој беше убиен на ѕверски начин.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Кога ја слушна и последната строфа од песната, ја запре свирката и ѕверски и се впи во очите: зовре од гнев и лутина, та замавна и силно ја удри со тамбурата по глава.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Челичните заби се вклештија еден во друг, се стиснаа како ѕверска челуст, и тој, Стојан Ванков, се исправи со суво шушкање во душникот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Така се роди неговиот ѕверски инстинкт. Претчувствата оживуваа облици и шумови, жедта, непозната досега, му ги полнеше очите со сол.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Имаше една приказна која кажуваше како Волчарот голорак се фатил со некоја разјарена волчица, а во вистинска ѕверска борба, сиот испокасан, раскрвавен, успеал да ја задави.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Негде, на крај село, не толку далеку за да не се слушне и не толку близу за да се истрча од куќата, се растревожија кокошки: тоа бездруго итра ласица со крв ја гаснеше ѕверската ожеднетост.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Болниот од жолта јанѕа со ѕвечави заби раскажа дека некоја сенка со ѕверско тргање му го грабнала парчето месо во кое и не загризал.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Со првите пролетни дни, по сите зимски мори и плашења, едноокиот дошол ноќе од непознат крај, убил туѓа кобила и со големите нокти ѝ ја искинал утробата; ѕверскиот корен можел да му се напои само со густа врелина на крв...
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И веќе знаев дека сѐ ќе е брзо готово, дека земјата обеспокоена од ѕверското будење на човечката крв нѐ чека да нѐ награди со црви, нас или тројцата со фесови: дотрча Ганка и се наведна над мајка си, се обиде да ја крене на нозе.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во него живеете додека живеете
потем воскреснувате:
сите мориња се ваши
ваше е бегството, очајната надеж
дека секогаш има поубав свет
- оној што го немате, изгубениот
и времето дури е ваше
кругот е перфидно совршен
освен ако не се најде човек
да ви постави
ѕверска спрепка!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
