ѕемне (несв.)
Ѕемне ... и мисли дека е сон првата снегулка што го милува.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Којзнае кај ни скита чупето, си велат сега дома, којзнае кај му ѕемнат ножињата, прстињата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми идат неговите зборови: ,Којзнае кај ми скита сега чупето, кај му ѕемнат ножињата, прстињата?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ѕемнам така во еден грд предел: ни поле, ни пустина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Патокази в немир демнат грст сенки во таен кас, зрачнокрили едра ѕемнат вон кошмарот дух кој руди зли сили на пресврт час.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
„Зарем постоела некоја штета од тоа што си ги клател нозете на палубата место да ѕемнеш под студената земја“?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Мора да е луд штом со саати ѕемне на оваа бесмислена стража.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Нина ѕемне. Се фаќа за главата.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Ќе се фрлиш за прв пат
главечки, ќе пливаш само за себе
butterfly, ќе плуташ, ќе нуркаш
оддалеченоста од брегот ќе ја одмеруваш
по пробивот на сонцето, ако го има
по работата на срцето
по подноктиците
перките и алгите
по трагите од морските пци
ќе ја унапредуваш техниката
отскок на површината
во последен миг
неверна кон сѐ
кон животот посебно:
ќе палиш огин и ќе голташ жар и пепел
во ждрелата на оние кои во тебе гледаат
неидентифициран плод, увод во гревот
зашто другите, одбраните, некаде далеку
ѕемнат во истите ноќи, подоткриени
јазикот го вадат од мрзеливи легални усни
и скришум ги бришат своите
благоглаголливи:
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Црни горо црни сестро и животот црн чмае во место другите девојки фатија спонзор а таа сѐ уште дреме на прозор Се к’ти ноќта и зимата црна студот во коски со кубик дрва да учи во студ, да ѕемне под јорган за упис на факс да продаде орган
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Дејгиди моме од ЕЛЕМ од мразој ми коса побеле знам сила Бога не моли ѕемнам цел ден по јамболии Ах мори моме од ЕЛЕМ имам проблем преголем в темница книга пишувам пареа од усти издишувам Студ ми влезе во душата камен се стори срцево во зимските дни студени знаеш ти да ме ИЗГОРИШ Зошто ли зошто се продаде в туѓи раце ти отиде и џебови мој ти запусти Џевад за џабе те користи
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Лачи едно беспрекорно идилично расположение кое ѕемне од љубов.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Како да играме за публиката која ѕемне, која масовно ги напушта салоните откако ќе заклучи дека не се затоплени?“
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
