џемпер (м.)
На портата се покажува Никола, осумдесетгодишен старец, наметнат со широк густо плетен црн џемпер.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во бурињата имаше спакувани бомби, шмајзери, англиски пушки, зеленикави кошули, џемпери, фанели, блузи и други материјали.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Има црвен џемпер, темни сомотски панталони и широк ремен со блескави копчиња.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Добрина: посака на едно девојченце што свиткано од студ поминуваше по улицата, излитеното џемперче да се претвори во убаво, топло зимско палто.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Девојчето си помина по улицата со своето излитено џемперче.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Некој ѕвони, „кој е па овој сега?“, го навлекува џемперот врз маицата, се искашлува, ја отвора вратата.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Носеше жолт џемпер, бела кошула со раскопчана јака и сиви панталони.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
А Ирина дури и на погребот плетеше џемпер. Така минаа три дена.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Имам фустани и мини здолништа, ама што вреди кога немам идеални нозе за да ги носам. А, блузите! Џемперите! Маичките! Вистински бедни парталчиња.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Таа овците ги истрижи, најпрвин ја испра волната, па ни изнаплете чорапи, џемпери на сите во куќата, зашто сѐ што имавме беше дотраено.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Надалеку се познати кашмирските свилени килими, килимите од волна, волнените покривки, џемпери.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
„Супер! Ќе си запалиме вистински свеќички, а не електрични трепкачи на елката!“ важно извика Мими, си стави една сребрена гирланда в коси и започна да дели подароци: за дедо и баба топли пантофли, за тато вратоврска, за мама цветен шал, за Влатко и Мими - најмногу - баба Мирјана сплела џемперчиња, мама и тато одбрале интересни книги и новогодишни фигурички од чоколада.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Застана со колата под еден орев на средселото, ја потфати прирачната торба во којашто имаше пижами, две рала долна облека, еден џемпер за секој случај, две летни кошули, несесерот со нужните дрангулии, зелениот блок хартија и, се разбира, како што му беше препорачано, митото за Петра што неговата патна торба ја правеше значително потешка.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Преку тоа, кога ќе заладеше, облекуваше мантил. Евентуално блузата ја заменуваше со џемпер.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Не треба ништо да носиш, освен подебел џемпер, гојзерици или цокули и волнени чорапи, тие патики ќе ти се распарталат на камењата и скрките.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Меѓу зимските алишта што ги чуваше мајка му здиплени лете под нафталин на дното од креденецот, го пронајде својот омилен сив џемпер, продрснат од носење и закрпен на лактовите, па го оддипчи и сосе нафталинот во него ги завитка цокулите и така стуткан го пикна во раницата.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Како да носел секој ден сѐ исто, едни пантолони и една кошула, и еден џемпер и виндјакна зиме, а сега ги немаше, ги скрил или ги фрлил.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Освен храната и искачањето, она што останало као поим за квалитет се и кондурите од Пеко што се носат по 15 години, оделата Мура, делотворниот Лексилиум, Рашица џемпери, чорапи 5 за 100, сендвич ѕид со петка тервол, мушки гаќи 3 за 100...
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Отсуството на поглед кон небото, или на било какво парче ’надвор’, прениската или превисоката температура внатре (лете во нив си носеше џемпер) и немузикалниот човечки џагор помешан со онаа посебна, безлична музика за шопинг, ѝ создаваше чувство на очај.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Ги краде џемперите од продавниците каде нема попуст и волната им ја враќа на овците.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
