бас (м.)
Нивниот кираџија, руски емигрант и продавач на мали гипсени фигури премачкани со црвена и златна боја, познат под името Генералстап, победнички се удираше со големата тупаница по разграштените влакнести гради и во бас со смешен јазик говореше: - Вода, вода! Мачки, мачки!
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тропаат тасови, Реват басови, на градоначалникот косата му побелува. Ништо.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
- Уште едно кафе, стари? – го сепнува зарипнатиот бас на келнерот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Во неговата глава и во неговите цврсто стиснати усни имаше музика, и тој ја управуваше големата машина, громовито силната органа, басот, тенорот, сопранот, длабоко, високо, и на крајот, струната што му предизвикуваше морници така што мораше да ги затвори очите.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Оваа потчинетост се пробива низ вековите како монотон (и обично нечуен) основен бас -звукот на мажите кои ги тепаат жените.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Сѐ уште, мојата глава е сѐ уште обвиткана со врелата покривка на свиленото задоволство, која ме пецка и навистина уживам во музиката што ја прават возбудениот говор на луѓето и басот на хеви фанкот што оди.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
И без капа и со капа еден бас, глас груб и рапав, татнел како улав тапан.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Се случило- гласчето задремало. Басот устата му ја затнал, иако тоа уста немало.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Првиот од тие гласови бил прославен бас, вториот бил само гласче, не и некаков глас.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Штом влезе во неа, штом се поклони на сите четири страни, Иван Иванович обично се сместува на крилосот и многу добро потпевнува со бас.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Одеднаш тој доби поткрепа. Се јави отстрана дебелиот:
- Пуф, за срам - срже тој со зарипнат бас. - И ова ми биле бугарски војници!
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Милан уживаше да ги гледа петлите кога се перчеа и се топореа како оперски басови, и како мавтаа со крилјата приближувајќи се еден кон друг, како боксери во ринг.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
