газ (м.)
Бидејќи панталоните широки, одзади им паднаа до под газовите.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Еда, од вратот, по браздичето, па прудолу, преку газ, право в петици. Еда, ме замрзна, да му ја запоебам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Вие ништо не знаете, вели Јон, вие не сте го мрднале газот од крај огниште.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И си велам, ајде Јоне, со господ напред и со газот зад тебе.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само рачишта и газишта имате, а ум ниту драм.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Сум седел и со гол газ на куп мраз. Цели часови. Резултатот, Нумо, ист како и со маслото.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Вие, вели, со камионите само ту-ту ваму ту-ту таму, кокошка на пат ќе згазите сосе пердуви ја јадете, та затоа газиштата ви се толку дебели.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Притоа му заповедал да го коле несреќникот така што тој, од страв, да почнел да прди, а ако овој не прдел, тогаш четникот, за казна, добивал десет стапови по газ.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Потоа гласот наизменично редеше песни и ги галатеше сите Турци, а најмногу него, дури може да се рече дека само него, Арслан бег; го набедуваше дека тој, Арслан бег, со дружината ги исклал Акиноските и го повикуваше на мегдан - ако е јунак, како што се прикажувало за него, и ако му јади газот стодрам барут.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Потоа заповеда првин Амди ага, потоа Лазор Перуноски, потоа Ордан Бришкоски, секој од своја страна да му удри на Симиќа по гол газ рамно по петнајсет стапови, а потоа да го исфрлат што подалеку од синорот на Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Криминалките само дуваат и се пцујат под носот: кабила, бљад, гнида, целуј жаб, се хранат со газот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Так, так, вели, а јас се вртам ко пергил, што се вели, го потфрлам газот назад.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мисли малку и со умот, вели Лазор Рогожаров, извади ја главата од под газ.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Толку ми е непријатно поради неговиот бел гол газ положен пред мене како погача на софра врз гроб кој знае чиј.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Некој лизурко, не знам дали не е Сатирот, здола под масата, веќе се токми да ми го лиже газот и јас веќе се радувам засшто ако го пуштам да ми го лиже газот со тоа јас веќе станувам член на ова елитно друштво; арно ама тоа што некој ќе ми го лиже газот мене ме обврзува јас некому да му ги лижам стопалата.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Згрозен од тоа, јас наместо да му го подметнам газот на лизуркото, го ритнав.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Од оваа перспектива, газот на светот ќе ти изгледа како Палма де Мајорка. Разбираш? Мој совет ти е да го припазиш твојот газ.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Стигна на местото што јас привремено го крстив хемороид на газот на светот.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Балакан, буре со барут, така? И така натаму. Описно кажано, газот на светот.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Пред врата силуваното комшиско: Добро утро. (Како ли ќе ги поздравам на враќање?) Колата беше паркирана под газот на татко ми.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
