симнува (несв.)
54. За таа борба меѓу христијани ние ја симнуваме од себе одговорноста на Грците и Патријаршијата, бидејќи ние во тој случај не напаѓаме, ами се браниме од туѓи напади.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Рицман е силен. Го симнува кловновскиот минијатурен цилиндар од своето голо теме и вади од него многу шишиња.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тогаш не знаев дека поезијата е за една глава над астрономијата - не ги испитува ѕвездите туку лесно, на волшебен начин, ги симнува на земја.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Третиот не ја симнува пушката од рамо. Молчи и во никого не гледа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се симнува да си купи тага од улицата За да ја успокои својата утроба И расплаканата кукла на столчето.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Се симнува да си купи сожалувања од улицата. Зашто нејзината утроба Не знае да расте.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Достоинствено се симнува и застанува меѓу скараните со строг укор во очите; тие се смируваат за миг и гладно испитуваат на чија страна е.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Сепак нешто станало кога веќе се решил да нѐ разбуди.“ И пак тој трепереше сеќавајќи се на зракот и на `рзнувањето и брзо се крстеше како да симува пајажеста павлака од челото: „Јас чув. Ви се колнам, јасно чув.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Знаеш, знаеш! - ќе свика Васко и ќе почне да се умилува околу деда си, да му ја симнува шапката и да му брка по џеповите.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Во муграта се растураа чекори во собата. Жилеста рака го симнуваше фенерот од бруќето.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Потоа светилката ја симнува на самарот и шета по него.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Уште се гледаше едно горчливо езеро и спроти него Квечерина полека како се симнува од ридот и топли фатени за раце како се водат надолу.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Во Косовска Митровица ранети се симнуваат; понатаму не може, пресечена е пругата.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ќе се вратите, о, одново ќе се вратите вие зашто сонцето веќе се симнува меѓу мртвите.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Квечерина, бел ветер им ги одврзува нивните црни шамии А потоа сами влегуваат во ноќта и сами низ неа се симнуваат самоти морето.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Потоа тој ја стиша интонацијата на гласот, заслабе неговото ораторство, почна почесто да ја симнува офицерската шапка од главата и да го вади крпчето од џеб за да ја избрише потта од челото и на крајот престана да говори.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Најпосле и тој, со една помлада жена, го напушти аудиториумот, но без да заборави постојано да ја симнува шапката и со крпчето да ја брише потта од челото.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Рече дека може ко орел да езди и лесно, ко круши да симнува ѕвезди...
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Не бев гладен, рано беше за јадење, па ме мрзеше да се симнувам од коњот за да си го земам лепчето.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Два члена на кинеската делегација, помладиот повисок, обајцата во „маовки“, се симнуваат по скалите од првиот кат (простории за состаноци).
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
