чисто (прил.)
Инаку, еден од најзначајните обиди шопското наречје да се издигне на степен на литературен јазик за Бугарите и за Македонците, како компромисно решение, го направи штипјанецот Јосиф Ковачев (1839-1898) со својот „Болгарски Буквар” (1875), наведувајќи дека „шопското наречје”, со центар во Ќустендил, е средно и најчисто зачувано меѓу „севернобугарското или балканското” и „јужнобугарското или македонското”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
25. Радев со својот “Movement Macedonien” мислеше да ја убеди Европа оти движењето е чисто македонско и нема ништо општо со Бугарија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Таа привилегија на еден дијалект, поддијалект итн. да биде орган на литературната реч – според учењето на историјата на јазиците, им се дава ним не по некакви особени естетски предимства, а по чисто практични причини, т.е. по стекот на историско-културните околности.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
На подот рогузина. На десниот ѕид долапче со чинии, под него стар ковчег. Неколку триножни столчиња. Бедно, но чисто.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Таков е тој, за него сѐ да е чисто, сѐ на свое место и сѐ на време.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ТЕОДОС: (Пред огледало ги чисти мустаќите со четкиче.) Тји, бре мурдарлак! Ништо чисто не може да види човек.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ајде ме води, преведи пред какви да се спомени, само пред свет ме изведи, срце ми чисто остави. ***
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Во куќата беше чисто и удобно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Таа цело време гледаше во „попчето“ па и кога се појавија да ги поздрави публиката, и виде чисто и бистро оти очите од „попчето“ беа втренчени во Нешка, и дека и таа не се издиши дури тој ја гледаше.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Надвор, зад високите решетки, небото беше чисто и ослободено од влага.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
НЕДА: Повелете. Ќе сакате ли кафе. Немаме чисто, но...
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Ништо од сето она што ни се чинеше идеал, свето, апостолско - не остана чисто, неизвалкано...
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Сѐ е таму наредено така што во душата ти станува светло, мирно и чисто.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Јажето падна врз главата на Арсо. Синото око горе остана празно и чисто.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Беше понесен од тие мисли, во кои што беа запливани сите негови од бригадата; никој не можеше да го натера да поверува дека сѐ наоколу не е толку чисто.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Змејко го сети тоа исто онака, како задоволство од некоја многу тешка, но свршена работа, од која сега требаше да се одмине понатаму Беше тоа еднаш едно негово постојано чувство, и сега тој пак го имаше него, исто онака чисто и силно.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
За сето време во неговото сознание остануваше чисто само тоа, дека патот низ оваа угорница и при обично летно патување зазема една поголема половина од времето, за кое се стасува в село.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
По улицата под авлијата беше чисто од војска.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
25. ГРЕОТА Е ДА ЛАЖЕШ, СРАМОТА Е ДА СЕ ЛАЖЕШ - таков грешник и бесрамник бидува артистот кога ќе игра ролја на некој гасподин важен кому што на овој свет сѐ му е и јасно и чисто...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Наскоро се вечера. Сѐ е на масата беспрекорно чисто.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
