другар (м.)
Со ноздри раширени 'ржеше коњот во пена - другар во триумфот жнеан; тој гордо ги газеше телата бедни што стенат ... Тажни стоновите беа.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
А Кузман честопати гонеше пљачкаши кои плачкаа секаде смело, и секогаш силен и горд, со другарите свои, победник идеше в село.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Крај трупот Кузманов со тага коњот 'ржи; и уште беше тој во крв; ја копка земјата и лад со гривата му држи на стопанот и другар прв.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
„Е, кога ми е посладок сомунов со тан-алвава, бре браќа, им велел на другарите си, како да јадам од дома ’ржани леб?“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Остај се, бре чедо, од лошиот ајљазлак што си го фатил; остај се од тие лоши другари што не се домаќинска челад; тие те лажат, бре синче, да арчиш пари по пустина, та и ти да се осиромашиш после како нив!
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Немој, бре чедо, не оди по умиштата од тие другари; слушај ме, синко, јас што те учам и мајка ти, оти ќе те фати некоја клетва од нас, бре синче Силјане!
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Другари! Таквите тврдења не се ништо друго, туку една лага, една клевета фрлена на ослободителката Русија од еден ослободен ропски народ што уште не е слободен од неговите ропски инстинкти со кои се ползува за да ја оправда својата глупава „самостојна” и „национална” политика.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
На местата свои јунаците гинат по долг и по судба се другари први, во смртта со усмев на усните минат, да не жугне врагот, од страв да се здрви.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
А сега одиш да се бориш рамо до рамо со тие твои другари и за тој наивен народ!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
А твоите другари, без да си сторил било какво зло, фрлија кал на твоето име и народот им поверува…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Кој друг ќе знае. (Вади да ја дарува, а другарките почнуваат обредна песна за свршувачка).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Глава ќе падне на друг не те давам! (Пука. Зафир и другарите дотрчуваат).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ЈОРДАН: Бидува! (Стојче веднаш истрчува да разгласи на другарките од Симка за нејзината свршувачка).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ФРОСА: И мене ми пишуваше мојон, во првото писмо кога си отиде, оти како некој од другарите вратиле, ама кој му кладе волкот зошто и за како.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Поарно тој да ги чека другарите таму отколку тие него.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ако жена не донесов ѓул- трендафил во одаја верна, добра млада љуба - не ме к'лни, не ме жали; во борбата другарката с'лнце сјае, с'лнце трепти!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
АНТИЦА: (мошне љубезно). Мамо, вчера утро кога се сретнав со другаркине, ме прашаа кога да дојдат кај нас на поседа со работа (Имитира некоја).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ристаќи се појавува на балконот и точно кога Илија се издвојува од другарите стрела на него и го погаѓа тешко кој се срушува со зборовите: ИЛИЈА: Оф, Антице, ме отепа тоа куче, вујко ти!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
ФРОСА: (намигнувајќи им на другарките на Антица). Можеби не е работата за мајка ти.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Четврта робија Ах, кај се мојте другари, робио нова болгарска, кажи ми, кај ги поштоме?
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
