мил (прид.)
Ја тешат ко миловидни ластовици, ја делат од трупот студен, толку мил.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Тој, силниот цар на сенчестите планини, тогај помил ѝ станува тројно.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Али сега, мили моми, нека ви прикажа прикаски од наше време... Слушајте, девојки! ***
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Седнах, моми, окол' баба пред црковни врати, па сја пуљам и сја чудам зашт' е жаловита и што барат в таква доба т'мна и вечерна, кога људи сја собират дома си сос чељад; кога људи си оставјат дневни си печалби и сбирајат окол' себе дребни, мили рожби, па с них они сја печаљат да сја развесељат, да забравјат дни си чрни, маки, таги, глоби...
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Не с'м крив аз, ако слушам овде чуждина, че ви тамо в Б'лгарија, в баштина ми мила, полудели сте по френски думи и по моди.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
–"Ах мајче! ах татче! ах мое мило синче, и ти моја мила сестро! и ти моја мила домаќинко!
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Од тие зборови што ги слушал Силјан штркот, голема жал му идела, што дури сакал да се сам убие или во бунарот да се удави; арно ама душа е мила, пак се попишманил.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Белолики моми од нашите села ќе стрчаат в пролет, јаребици мили, ќе збираат тревки во раката цела.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Пак доаѓам при вас, о врвови вишни, по планини жедни, низ безводни спили, да видам јас скрки и долинки скришни што крвта ги багри на јунаци мили.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
БОЖАНА: Земи си, синко, нафора. Денес сте му на господа помили.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Само печалбарката чека да ги остават своите сиви гнезда, чека дали ќе го види уште еднаш милото лице... А тоа е далеку, далеку!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
И цветчињата овенаа, како што и самата венеам, мили домаќине!... (Оддалеку се слуша песната „Сите момчиња дојдоа...“ Радосно). Тие се!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
СТОЈАНКА: Многу арно, чичо Арсо. За мила убавина! Зрното слатко како мед.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Туку мака ме натера да дојдам, сестро мила.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ЕФКА: Јас верувам, Кево, знам колку пари имам в ќесе. Девојката е умна, мила.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
А има еден збор: „Со дружина и смрт е мила“.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Оваа вечер, подоцна, ќе ти тропнам со камче на пенџерето, или ќе ти свирнам, да знаеш оти сум јас да слезеш. Со мил поздрав твој Илија“...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Пеш по светот поема Песна прва Греј, о мила месечино, сјајно, греј и огреј ми страден род, во мачна душа шепни му тајно за дните нови под златен свод.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Па што е живот и поглед стрелен ако не борба за народ мил: во дните тешки да бидеш верен, да развееш смрт над тиран гнил.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Дувка ветер и шумолат гранки, пуплат дрвја, цутат сливи ранки, орач в ниви бисер семе сее, бисер сее мила песна пее: „Мина, горо, млад Делчев војвода!“
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)